چکیده
مقدمه: تقریباً نیمی از مبتلایان به سرطان پستان در ایران زیر سن 50 سال میباشند و بیش از 70% مبتلایان که در این سنین قرار داشتهاند دچار قطع قاعدگی ناشی از شیمیدرمانی شده که دایمی خواهد بود. با توجه به این مسئله که درصد بالایی از بیماران تحت درمان مبتلا به سرطان پستان با علایم آمنوره مواجه هستند، هدف این مطالعه بررسی اثر بخشی رژیمهای دارویی حاوی سیتالوپرام به همراه دارونما و سیتالوپرام به همراه آسپرین در بیماران یائسه نشده مبتلا به سرطان پستان با علایم آمنوره ناشی از شیمیدرمانی میباشد.
روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی 32 نفر در گروه آزمون درمان سیتالوپرام به همراه آسپرین و 28 نفر در گروه کنترل سیتالوپرام را به همراه دارونما به صورت تصادفی دریافت نمودند. بیماران از افراد مراجعهکننده برای درمان به پژوهشکده سرطان جهاد دانشگاهی و بیمارستان سیدالشهدا اصفهان انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این مطالعه پرسشنامه FACT-G میباشد و ابعاد مورد بررسی بعد سلامت جسمانی، عملکردی ، عاطفی و خانوادگی-اجتماعی به همراه گرگرفتگی در بیماران است. جهت ارزیابی تاثیر مداخله از آزمون تی زوجی و ویلکاکسون استفاده شد.
یافتهها: میانگین سن بیماران در گروه مداخله برابر 1/5