چکیده

مقدمه: تقریباً نیمی از مبتلایان به سرطان پستان در ایران زیر سن 50 سال می­باشند و بیش از 70% مبتلایان که در این سنین قرار داشته­اند دچار قطع قاعدگی ناشی از شیمی‏درمانی شده که دایمی خواهد بود. با توجه به این مسئله که درصد بالایی از بیماران تحت درمان مبتلا به سرطان پستان با علایم آمنوره مواجه هستند، هدف این مطالعه بررسی اثر بخشی رژیم­های دارویی حاوی سیتالوپرام به همراه دارونما و سیتالوپرام به همراه آسپرین در بیماران یائسه نشده مبتلا به سرطان پستان با علایم آمنوره ناشی از شیمی‏درمانی می­باشد.

روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی 32 نفر در گروه آزمون درمان سیتالوپرام به همراه آسپرین و 28 نفر در گروه کنترل سیتالوپرام را به همراه دارونما به صورت تصادفی دریافت نمودند. بیماران از افراد مراجعه‏کننده برای درمان به پژوهشکده سرطان جهاد دانشگاهی و بیمارستان سیدالشهدا اصفهان انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این مطالعه پرسشنامه FACT-G می­باشد و ابعاد مورد بررسی بعد سلامت جسمانی، عملکردی ، عاطفی و خانوادگی-اجتماعی به همراه گر‏گرفتگی در بیماران است. جهت ارزیابی تاثیر مداخله از آزمون تی زوجی و ویلکاکسون استفاده شد.

یافته‏ها: میانگین سن بیماران در گروه مداخله برابر 1/503/45 و در گروه کنترل برابر 3/57/44 بدست آمد. شدت گرگرفتگی در هر دو گروه کنترل و مداخله کاهش داشت و این تفاوت از نظر آماری معنی­دار بود (0001/P<). در سلامت اجتماعی/خانوادگی و سلامت عملکردی بیماران در قبل و بعد از مداخله اختلاف معنی‏داری مشاهده نشد. در این مطالعه سلامت عاطفی (02/0p =)  و از نظر سلامت جسمانی (04/0p =) در افراد در گروه آزمون افزایش یافت و اختلاف معنی‏داری در بعد از مداخله نشان داد.

نتیجه‏گیری: این مطالعه نشان داد که زنان یائسه نشده‏ای که به سرطان پستان مبتلا و تحت شیمی‏درمانی هستند دچار علایم آزار دهنده­ای نظیر گرگرفتگی و کاهش در سلامت عاطفی و جسمانی می­شوند که با مصرف داروی سیتالوپرام و آسپرین می‏توان تا حد زیادی از این علایم را بهبود بخشید. لذا این مطالعه می­تواند پزشکان و متخصصین مرتبط را به استفاده همزمان این دو دارو جهت بهبود و کاهش علایم مهم توصیه نماید.