اثر شش هفته تمرین استقامتی بر انکوستاتین-M بافت عضلانی و تومور در موش‌های مبتلا به سرطان پستان

زهرا منظری توکلی: دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه تربیت بدنی، دانشگاه آزاد اسلامی کرمان، ایران

صادق امانی شلمزاری: گروه فیزیولوژی ورزش دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزش، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

عبدالرضا کاظمی: گروه فیزیولوژی ورزش، دانشگاه ولی عصر، رفسنجان، ایران

چکیده

مقدمه: انکوستاتین– M(OSM) مایوکاین جدیدی است که با انقباض عضلانی ترشح می­شود و از رشد تومور پستان وابسته به استروژن بازداری می‌کند. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرینات استقامتی بر پروتئین OSM در بافت تومور و بافت عضلانی موش­های حامل سرطان پستان می­باشد.

روش بررسی: پس از آشنا سازی با محیط، تومور سرطان پستان وابسته به گیرنده استروژن ناشی از سلول ‌سرطانی MC4-L2 به 16 سر موش­ بالب سی پیوند زده شد و آنها  به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (8 سر) و تمرین (8 سر) قرار گرفتند. گروه تمرین به مدت 6 هفته و 5 روز در هفته تمرینات استقامتی فزاینده را اجرا کردند. حجم تومور، غذای مصرفی و وزن موش­ها به صورت هفتگی اندازه­گیری شد. در پایان موش­ها قربانی شدند، بافت تومور و بافت عضله دوقلو برداشته شد و در ازت مایع فریز و در دمای °C70- نگهداری شد. از آزمون  tمستقل و آنوا با اندازه‏گیری مکرر برای تحلیل یافته‏های استفاده شد. سنجش OSM با استفاده از کیت الایزای با کد نامبر csb- e04697m صورت گرفت.

یافته‏ها: تمرین ورزشی موجب کاهش معنی‏داری در حجم تومور و وزن نهایی تومور گروه تجربی نسبت به گروه کنترل گردید (05/0p=). همچنین، موش­های تمرین کرده وزن قلب و عضله بیشتری داشتند (05/0p=). نتایج آزمون T مستقل نیز اختلاف معنی‏دار بین دو گروه تمرین و کنترل را در میزان OSM درون تومور (96/3t=، 001/0p=)، درون عضله دوقلو (4/13t=؛ 0001p=)، وزن تومور (72/7t=، 001/0p=) و نسبت قلب به وزن موش (54/4t=، 001/0p=) نشان داد.

نتیجه‌گیری: با توجه به کاهش نسبت حجم تومور و وزن تومور و همچنین تغییرات OSM در گروه تمرین استقامتی به نظر می‌رسد این مایوکاین اثر بازدارنده در رشد تومور دارد. نسبت قلب به وزن موش‏ها حاکی از کارآمد بودن تمرینات استقامتی می‏باشد. لذا تمرینات استقامتی با شدت متوسط به عنوان روشی موثر برای کمک به درمان سرطان پستان وابسته به گیرنده استروژن پیشنهاد می‏شود.