جلد 15، شماره 2 - ( فصلنامه بیماری های پستان ایران 1401 )                   جلد 15 شماره 2 صفحات 85-74 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- بیمارستان آموزشی دیوانیه، کربلا، عراق ، bahaulddin@gmail.com
2- مجتمع پزشکی امام حسین، کربلا، عراق
3- بیمارستان آموزشی دیوانیه، کربلا، عراق
چکیده:   (1458 مشاهده)
مقدمه: سرطان پستان مهاجم شایع‏ترین بدخیمی مشاهده شده و علت اصلی مرگ مرتبط با سرطان در زنان است. متغیرهای بالینی- آسیب شناسی مهمترین عوامل در تصمیم‏ گیری در زمینه درمان سرطان پستان هستند. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین امتیاز خطر عود انکوتایپ DX ایجاد شده توسط سنجش ژن انکوتایپ DX® 21 و متغیرهای بالینی - آسیب شناسی کلاسیک انجام شد.
روش بررسی: تجزیه و تحلیل مشاهده ‏ای گذشته‌نگر تک مرکزی از داده‌های 44 بیمار عراقی مبتلا به سرطان پستان با آزمایش انکوتایپ DX در بیمارستان آموزشی انکولوژی شهر بغداد انجام شد. بیماران مورد مطالعه گیرنده استروژن مثبت، گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی انسانی 2 منفی، عدم درگیری غدد لنفاوی و اندازه تومور بین 5/0 تا 5 سانتی‏متر داشتند. بیماران بر اساس امتیاز خطر عود انکوتایپ DX (امتیاز پایین، متوسط، بالا) به سه گروه تقسیم شدند. ارتباط بین امتیاز خطر با 6 متغیر بالینی- آسیب شناسی شامل سن، اندازه تومور، درجه تومور، وضعیت گیرنده پروژسترون، تهاجم لنفی عروقی(LVI)  و زیرگروه ‏های بافت شناسی سرطان پستان مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‏ ها: از 44 بیمار وارد شده در این مطالعه امتیاز خطر پایین، متوسط و بالا به ‏ترتیب در 16 (4/36%)، 16 (4/36%) و 12 (2/27%) بیمار مشاهده شد. میانگین سنی بیماران 3/49 سال بود و میانه اندازه تومور 3/2 سانتی‏متر بود. هیچ یک از متغیرهای بالینی- آسیب شناسی بررسی شده با امتیاز خطرعود ارتباط معنی‏ داری نداشتند و توانایی هر یک از این متغیرها به تنهایی برای پیش‌بینی امتیاز خطر عود انکوتایپ DX محدود بود.
نتیجه ‏گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که متغیرهای بالینی- آسیب شناسی استاندارد نمی‌توانند امتیاز خطر عود انکوتایپ DX را به‏ طور قابل اطمینانی در بیماران ارجاعی با مراحل اولیه سرطان پستان پیش‌بینی کنند و با توجه به هزینه بالای این تست، بکارگیری آن نیاز به مطالعات دقیق ‏تری دارد.
متن کامل [PDF 1083 kb]   (782 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1400/11/11 | پذیرش: 1400/11/19 | انتشار: 1401/4/25

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.