جلد 15، شماره 4 - ( مجله علمی بیماری های پستان ایران 1401 )                   جلد 15 شماره 4 صفحات 88-69 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- وزارت آموزش، اداره عمومی آموزش کربلا، کربلا، عراق ، batool_shakir@karbala.edu.iq
2- میکروبیولوژی پزشکی، دانشکده داروسازی/دانشگاه بابل، عراق
چکیده:   (1550 مشاهده)

مقدمه: بیوسورفکتانت ها مولکول های فعال سطحی هستند که عمدتاً از دو بخش آبگریز و آب دوست تشکیل شده اند. با توجه به خاصیت آمفوتریک و ویژگی‌های مختلف غشای پلاسمایی سلول‌های طبیعی و سرطانی، می‌توانند اثرات ضد سرطانی خاصی داشته باشند. از این رو، این ترکیبات به طور گسترده در درمان بیماری هایی مانند سرطان کاربرد دارند. هدف: بررسی توانایی Bifidobacterium spp. برای سنتز بیوسورفکتانت و ارزیابی سمیت سلولی آن بر روی رده های سلولی نرمال WRL68 و سرطانی MCF-7.
مواد و روش ها: Bifidobacterium spp. از نمونه های شیر مادر از مادران سالم و شرایط بارداری طبیعی جدا شد و مادران مبتلا به ورم پستان از مطالعه خارج شدند. بیوسورفکتانت با استفاده از روش کروماتوگرافی تبادل یونی استخراج و خالص سازی شد. در مجموع 4 ترکیب شناسایی شد و سمیت سلولی در برابر رده سلولی سرطانی MCF-7 و رده سلولی نرمال WRL68 توسط MTT ارزیابی شد.
یافته‌ها: چهار ترکیب بیوسورفکتانت از طریق کروماتوگرافی تبادل یونی جدا شد، IC50 برای هر ترکیب اندازه‌گیری شد و هر ترکیب فعالیت سیتوتوکسیک متفاوتی به رده سلولی نرمال MCF-7 و WRL68 نشان داد. با توجه به نتایج، مشخص شد ترکیب شماره 4 به عنوان بهترین انتخاب در میان سایرین دارد؛ زیرا بیشترین اثر بازدارندگی را بر روی MCF-7 با کمترین اثر بر روی WRL68 نشان داد.
نتیجه گیری: گونه های بیفیدوباکتریوم جدا شده توانایی تولید حداقل چهار ترکیب بیوسورفکتانت جدید فعال و دارای سمیت سلولی را دارند. یکی از این ترکیبات فعالیت ضد توموری خاصی را علیه سلول های سرطان سینه MCF-7 اعمال می کند. اگرچه مطالعات تکمیلی مورد نیاز است، به نظر می رسد بیوسورفکتانت جدا شده پتانسیل استفاده در کنار روش های رایج درمانی برای افزایش اثربخشی درمان در سرطان پستان را داراست.

متن کامل [PDF 10245 kb]   (1065 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: سلولی مولکولی
دریافت: 1401/7/4 | پذیرش: 1401/9/29 | انتشار: 1401/11/1

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.