مجله علمی بیماری های پستان ایران
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، مرند، ایران
2- گروه روانشناسی، موسسه آموزش عالی نبی‌اکرم(ص)، تبریز، ایران ،hadiAkbarinejhad@yahoo.com
2- گروه روانشناسی، موسسه آموزش عالی نبی‌اکرم(ص)، تبریز، ایران ،
چکیده: (24 مشاهده)
مقدمه: سرطان پستان یکی از شایعترین انواع سرطان در بین زنان است که میتواند علاوه بر سلامت جسمانی، بر سلامت روانشناختی و رابطه زناشویی زنان و همسران‌شان تأثیر منفی گذاشته و مشکلات جدی بهوجود بیاورد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی زوجدرمانی متمرکز بر شفقت بر تعارضات زناشویی و صمیمیت عاطفی زوجین دارای همسر مبتلا به سرطان پستان بود.
روش بررسی: روش پژوهش، نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری، با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان مبتلا به سرطان پستان شهر تبریز و همسران آن‌ها که در بازه زمانی پنج ماهه از اردیبهشت تا پایان شهریور 1403 به بیمارستان الزهرا تبریز مراجعه کرده بودند تشکیل داد. در مجموع، 16 زوج با با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب، و به‌صورت تصادفی ب به دو گروه مداخله و گواه تقسیم شدند. گروه مداخله زوجدرمانی متمرکز بر شفقت را در 8 جلسه 5/1 ساعته (دو ماه، هفته‌ای یک جلسه) به‌صورت گروهی، طبق برنامه درمانی کاظمی و همکاران دریافت کردند، و گروه گواه هیچ درمانی را دریافت نکردند. هر دو گروه، پیش، پس و 4 ماه پس از مداخله به پرسشنامه‌های 54 سوالی تعارضات زناشویی تجدیدنظرشده بوستانی‌پور و ثنایی ذاکر (2016) و 36 سوالی صمیمیت در روابط شفر و اولسون (1981) پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل یافتهها از طریق آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و با استفاده از نرم‌افزار SPSS-24 انجام گرفت.
یافتهها: در پیش‌آزمون، تفاوت معنادارای بین گروهها در متغیرهای تعارضات زناشویی و صمیمیت عاطفی وجود نداشت (05/0p>). یافتهها نشان داد بعد از اجرای زوجدرمانی متمرکز بر شفقت در گروه آزمایش در مقایس با گروه کنترل، تعارضات زناشویی بهطور معنی‌داری کاهش (میانگین تفاوت = 25/8) و صمیمیت عاطفی بهطور معنی‌داری افزایش یافته است (میانگین تفاوت= 50/8) (001/0>p) و در مرحله پیگیری 4 ماهه، تأثیر زوجدرمانی متمرکز بر شفقت بر تعارضات زناشویی و صمیمیت عاطفی زوجین ماندگار بود (001/0>p).
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که زوجدرمانی متمرکز بر شفقت میتواند تعارضات زناشویی زوجین دارای همسر مبتلا به سرطان پستان را کاهش و صمیمیت عاطفیشان را افزایش دهد. این نتایج از ادغام زوجدرمانی متمرکز بر شفقت در برنامه‌های مراقبت روان‌پزشکی- انکولوژی برای افزایش تاب‌آوری رابطه‌ای و رفاه کلی خانواده در طول فرآیند درمان سرطان پشتیبانی می‌کند.
روش بررسی: روش پژوهش، نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری، با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان مبتلا به سرطان پستان شهر تبریز و همسران آن‌ها که در بازه زمانی پنج ماهه از اردیبهشت تا پایان شهریور 1403 به بیمارستان الزهرا تبریز مراجعه کرده بودند تشکیل داد. در مجموع، 16 زوج با با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب، و به‌صورت تصادفی ب به دو گروه مداخله و گواه تقسیم شدند. گروه مداخله زوجدرمانی متمرکز بر شفقت را در 8 جلسه 5/1 ساعته (دو ماه، هفته‌ای یک جلسه) به‌صورت گروهی، طبق برنامه درمانی کاظمی و همکاران دریافت کردند، و گروه گواه هیچ درمانی را دریافت نکردند. هر دو گروه، پیش، پس و 4 ماه پس از مداخله به پرسشنامه‌های 54 سوالی تعارضات زناشویی تجدیدنظرشده بوستانی‌پور و ثنایی ذاکر (2016) و 36 سوالی صمیمیت در روابط شفر و اولسون (1981) پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل یافتهها از طریق آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و با استفاده از نرم‌افزار SPSS-24 انجام گرفت.
یافتهها: در پیش‌آزمون، تفاوت معنادارای بین گروهها در متغیرهای تعارضات زناشویی و صمیمیت عاطفی وجود نداشت (05/0p>). یافتهها نشان داد بعد از اجرای زوجدرمانی متمرکز بر شفقت در گروه آزمایش در مقایس با گروه کنترل، تعارضات زناشویی بهطور معنی‌داری کاهش (میانگین تفاوت = 25/8) و صمیمیت عاطفی بهطور معنی‌داری افزایش یافته است (میانگین تفاوت= 50/8) (001/0>p) و در مرحله پیگیری 4 ماهه، تأثیر زوجدرمانی متمرکز بر شفقت بر تعارضات زناشویی و صمیمیت عاطفی زوجین ماندگار بود (001/0>p).
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که زوجدرمانی متمرکز بر شفقت میتواند تعارضات زناشویی زوجین دارای همسر مبتلا به سرطان پستان را کاهش و صمیمیت عاطفیشان را افزایش دهد. این نتایج از ادغام زوجدرمانی متمرکز بر شفقت در برنامه‌های مراقبت روان‌پزشکی- انکولوژی برای افزایش تاب‌آوری رابطه‌ای و رفاه کلی خانواده در طول فرآیند درمان سرطان پشتیبانی می‌کند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |