جلد 10، شماره 2 - ( فصلنامه علمی - پژوهشی بیماری های پستان ایران 1396 )
جلد 10 شماره 2 صفحات 57-49 |
برگشت به فهرست نسخه ها
محمود دلفان1 
، حمید آقاعلی نژاد 2، مریم دلفان3 ، صدیقه دهقان4
، حمید آقاعلی نژاد 2، مریم دلفان3 ، صدیقه دهقان4
1- فیزیولوژی ورزش (ایمنولوژی ورزش)، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس تهران
2- فیزیولوژی ورزش (ایمنولوژی ورزش)، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس تهران ، Halinejad@modares.ac.ir
3- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه الزهرا
4- گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی تهران واحد مرکز
2- فیزیولوژی ورزش (ایمنولوژی ورزش)، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس تهران ، Halinejad@modares.ac.ir
3- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه الزهرا
4- گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی تهران واحد مرکز
چکیده: (6220 مشاهده)
مقدمه: مرگ برنامهریزی شده سلول و رشد تومور بوسیله فراتنظیمی bcl-2 توسط miR-21 در بافت تومور مهار میشود. از اینرو هدف از پژوهش حاضر تعیین اثرات تمرینات استقامتی تداومی (ET) و پرشدت تناوبی (HIIT) بر بیان اینتراتوموری miR-21 و bcl2 در بافت تومور موش‌های ماده مبتلا به سرطان پستان بود.
روش بررسی: 18 سر موش ماده نژاد بالب سی پس از القاء سرطان بهوسیله تزریق رده سلولی MC4-L2، به شکل تصادفی در سه گروه کنترل، تمرین استقامتی تداومی (ET) و تمرین تناوبی شدید (HIIT) تقسیم شدند. سپس دو گروه تجربی شامل گروه ET (75 دقیقه در هر روز، دویدن با سرعت ثابت 60٪ تا 65٪ VO2peak) و گروه HIIT (شش تناوب 3 دقیقه و 20 ثانیهایی، 85٪ تا 90٪ VO2peak، و 90 ثانیه استراحت فعال در بین هر تناوب با شدت 30٪ تا 35٪ VO2peak) تمرینات ورزشی را در شیب 15% به صورت پنج روز در هفته و به مدت ده هفته اجرا کردند.
حجم تومور به صورت هفتگی توسط کالیپر اندازهگیری و ثبت میشد. بیان ژن‌های miR-21و bcl-2 بهوسیله تکنیک
qReal time - PCR تعیین شد. دادهها نیز با آزمون تحلیل واریانس یک طرفه مورد بررسی قرار گرفت.
یافتهها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بیان ژن miR-21 در دو گروه تجربی به شکل معناداری نسبت به گروه کنترل کاهش یافت (P<0.001). با این وجود اختلاف معناداری در بیان ژن bcl-2 در دو گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد (p≥0.05). همچنین کاهش معنادار حجم تومور در هر دو گروه تجربی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. لازم به ذکر است که کاهش حجم تومور در گروه تناوبی پر شدت بیشتر از گروه تمرین استقامتی تداومی بود.
نتیجهگیری: احتمالا تمرینات تناوبی پرشدت در کند کردن سرعت رشد سلولهای سرطان پستان از طریق تاثیرات اینتراتوموری، سودمندتر از تمرین استقامتی تداومی است.
روش بررسی: 18 سر موش ماده نژاد بالب سی پس از القاء سرطان بهوسیله تزریق رده سلولی MC4-L2، به شکل تصادفی در سه گروه کنترل، تمرین استقامتی تداومی (ET) و تمرین تناوبی شدید (HIIT) تقسیم شدند. سپس دو گروه تجربی شامل گروه ET (75 دقیقه در هر روز، دویدن با سرعت ثابت 60٪ تا 65٪ VO2peak) و گروه HIIT (شش تناوب 3 دقیقه و 20 ثانیهایی، 85٪ تا 90٪ VO2peak، و 90 ثانیه استراحت فعال در بین هر تناوب با شدت 30٪ تا 35٪ VO2peak) تمرینات ورزشی را در شیب 15% به صورت پنج روز در هفته و به مدت ده هفته اجرا کردند.
حجم تومور به صورت هفتگی توسط کالیپر اندازهگیری و ثبت میشد. بیان ژن‌های miR-21و bcl-2 بهوسیله تکنیک
qReal time - PCR تعیین شد. دادهها نیز با آزمون تحلیل واریانس یک طرفه مورد بررسی قرار گرفت.
یافتهها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بیان ژن miR-21 در دو گروه تجربی به شکل معناداری نسبت به گروه کنترل کاهش یافت (P<0.001). با این وجود اختلاف معناداری در بیان ژن bcl-2 در دو گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد (p≥0.05). همچنین کاهش معنادار حجم تومور در هر دو گروه تجربی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. لازم به ذکر است که کاهش حجم تومور در گروه تناوبی پر شدت بیشتر از گروه تمرین استقامتی تداومی بود.
نتیجهگیری: احتمالا تمرینات تناوبی پرشدت در کند کردن سرعت رشد سلولهای سرطان پستان از طریق تاثیرات اینتراتوموری، سودمندتر از تمرین استقامتی تداومی است.
متن کامل [PDF 682 kb]
(2212 دریافت)
نتیجهگیری: احتمالا تمرینات تناوبی پرشدت در کند کردن سرعت رشد سلولهای سرطان پستان از طریق تاثیرات اینتراتوموری، سودمندتر از تمرین استقامتی تداومی است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
بیماریهای پستان
دریافت: 1396/7/5 | پذیرش: 1396/7/5 | انتشار: 1396/7/5
دریافت: 1396/7/5 | پذیرش: 1396/7/5 | انتشار: 1396/7/5
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |