جلد 15، شماره 4 - ( مجله علمی بیماری های پستان ایران 1401 )
جلد 15 شماره 4 صفحات 68-51 |
برگشت به فهرست نسخه ها
مریم عادلی پور1 
، مهشید نقاش پور2 ، زینب افتخار3 ، اکبر اکبری4 ، عبدالکریم مؤذنی-رودی5 ، سحر گلابی 6
، مهشید نقاش پور2 ، زینب افتخار3 ، اکبر اکبری4 ، عبدالکریم مؤذنی-رودی5 ، سحر گلابی 6
1- گروه بیوشیمی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران
2- دانشگاه علوم پزشکی آبادان
3- دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
4- گروه ایمونولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی آبادان، آبادان، ایران
5- گروه بیوشیمی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی ایرانشهر، سیستان و بلوچستان، ایران
6- گروه فیزیولوژی پزشکی؛ دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی آبادان ، s.golabi@abadanums.ac.ir
2- دانشگاه علوم پزشکی آبادان
3- دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
4- گروه ایمونولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی آبادان، آبادان، ایران
5- گروه بیوشیمی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی ایرانشهر، سیستان و بلوچستان، ایران
6- گروه فیزیولوژی پزشکی؛ دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی آبادان ، s.golabi@abadanums.ac.ir
چکیده: (1188 مشاهده)
مقدمه: شیمی درمانی برای درمان سرطان پستان عوارض زیادی بر بافت کبد دارد. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرین هوازی وکورکومین بر شاخص های فشار اکسیداتیو کبد موش های سرطانی تحت درمان با دوکسوروبیسین بود.
روش بررسی: تحقیق حاضر از نوع بنیادی و تجربی می باشد. 36 موش ماده Balb/c به وزن ۲ ±۲۰ گرم به‌صورت تصادفی به شش گروه سالم، بیمار، بیمار و تیمار (دکسورروبیسین)، بیمار و تیمار و تمرین، بیمار و تیمار و مکمل و بیمار و تیمار و مکمل و تمرین هوازی تقسیم شدند. جهت القای سرطان، رده سلولی ۴T1 از انستیتو پاستور ایران گرفته شد. دوکسوروبیسین به‌صورت داخل صفاقی روزهای 1، 7، 14، 21 و 28 تزریق شد و کورکومین به حیوانات خورانده شد. تمرین هوازی شامل 30 دقیقه دویدن با شدت 60-40 درصد بیشینه سرعت، پنج روز در هفته به مدت 6 هفته بود. تمرینات در هفته اول با سرعت ۱۴ متر در دقیقه و درنهایت به ۱۸متر در دقیقه رسید. برای بررسی اثر متقابل تمرین و مکمل، بر بیان ژن های مورد بررسی، از آنالیز واریانس دوطرفه استفاده گردید.
یافته ها: اثر متقابل کورکومین و تمرین هوازی بر بیان ژن GSH (054/0= P)،SOD (145/0 = P)،CAT (000/1= P) و MDA (087/0= P) ازنظر آماری معنیدار نمی‌باشد.
نتیجه گیری: به نظر می رسد که احتمالاً تمرین هوازی به همراه کورکومین اثرات محافظتی بر کبد در برابر استرس اکسیداتیو ناشی از دارو نداشته باشد هر چند که در این زمینه نیاز به مطالعات بیشتری می باشد.
روش بررسی: تحقیق حاضر از نوع بنیادی و تجربی می باشد. 36 موش ماده Balb/c به وزن ۲ ±۲۰ گرم به‌صورت تصادفی به شش گروه سالم، بیمار، بیمار و تیمار (دکسورروبیسین)، بیمار و تیمار و تمرین، بیمار و تیمار و مکمل و بیمار و تیمار و مکمل و تمرین هوازی تقسیم شدند. جهت القای سرطان، رده سلولی ۴T1 از انستیتو پاستور ایران گرفته شد. دوکسوروبیسین به‌صورت داخل صفاقی روزهای 1، 7، 14، 21 و 28 تزریق شد و کورکومین به حیوانات خورانده شد. تمرین هوازی شامل 30 دقیقه دویدن با شدت 60-40 درصد بیشینه سرعت، پنج روز در هفته به مدت 6 هفته بود. تمرینات در هفته اول با سرعت ۱۴ متر در دقیقه و درنهایت به ۱۸متر در دقیقه رسید. برای بررسی اثر متقابل تمرین و مکمل، بر بیان ژن های مورد بررسی، از آنالیز واریانس دوطرفه استفاده گردید.
یافته ها: اثر متقابل کورکومین و تمرین هوازی بر بیان ژن GSH (054/0= P)،SOD (145/0 = P)،CAT (000/1= P) و MDA (087/0= P) ازنظر آماری معنیدار نمی‌باشد.
نتیجه گیری: به نظر می رسد که احتمالاً تمرین هوازی به همراه کورکومین اثرات محافظتی بر کبد در برابر استرس اکسیداتیو ناشی از دارو نداشته باشد هر چند که در این زمینه نیاز به مطالعات بیشتری می باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1401/2/12 | پذیرش: 1401/7/25 | انتشار: 1401/11/1
دریافت: 1401/2/12 | پذیرش: 1401/7/25 | انتشار: 1401/11/1
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |