جلد 15، شماره 4 - ( مجله علمی بیماری های پستان ایران 1401 )
جلد 15 شماره 4 صفحات 150-141 |
برگشت به فهرست نسخه ها
مرضیه محمدی زاویه1 
، ناهید راعی1 ، احمد کاویانی* 2
، ناهید راعی1 ، احمد کاویانی* 2
1- دپارتمان جراحی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
2- دپارتمان جراحی سرطان، دانشگاه مونترال، کانادا ،ahmad.kaviani@umontreal.ca
2- دپارتمان جراحی سرطان، دانشگاه مونترال، کانادا ،
چکیده: (1294 مشاهده)
از زمان معرفی جراحی های حفظ پستان و مطالعاتی که نشان دادند این نوع از درمان به همراه پرتودرمانی یک درمان استاندارد برای تومور های بسیاری از تومور های بدخیم است، موضوع مشکلات ظاهری پستان بعد از این نوع درمان همواره توجه جراحان را به خود جلب کرده است. جراحی های انکوپلاستی در پی به حداقل رساندن این مشکلات، به همراه بهتر کردن نتایج انکولوژیک درمان، با توجه برداشت بیشتر بافت حاشیه تومور، هستند. حتی با پیشرفت زیاد در تکنیک های موجود، هنوز مواردی وجود دارند که انجام تکنیک های کلاسیک انکوپلاستی دشوار است و ممکن است نتایج خوبی به دست ندهد. در این مقاله تکنیک جراحی انکوپلاستی سطح دو معرفی میشود که برگرفته از یک تکنیک نه چندان جدید ماموپلاستی پستان است که در آن خونرسانی قسمت باقیمانده پستان از عروق پرفوراتور عمقی (خلفی) بر قرار میماند. این تکنیک به ویژه برای بیمارانی که سینه های بزرگ و افتاده ای دارند با نتایج بسیار خوبی همراه است ولی مهمتر این است که در پستانهایی با اندازه متوسط و درجات خفیف تر افتادگی که تومور آنها در مناطقی است که انجام تکنیکهای انکوپلاستی کلاسیک را دشوار میکند نیز، به جراح کمک می کند تا حداقل دفورمیتی و حداکثر قرینگی با طرف مقابل (بعد از انجام جراحی ماموپلاستی و یا ماستوپکسی مقابل) را برای بیمار ایجاد کند. اگرچه به خودی خود تکنیک ماموپلاستی با تکنیک Posterior pedicle روش جدیدی در جراحی پستان نیست ولی انطباق (Adaptation) این تکنیک با محل تومور در پستان و کاربرد آن به عنوان یک روش انکوپلاستی سظح دو، موضوع این مقاله و پیشنهاد تازه ای است.
نوع مطالعه: نامه به سردبیر |
دریافت: 1401/4/28 | پذیرش: 1401/7/25 | انتشار: 1401/11/1
دریافت: 1401/4/28 | پذیرش: 1401/7/25 | انتشار: 1401/11/1
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |