مقدمه: مهمترین تومورمارکرها در تعیین پیش آگهی و نوع درمان سرطان پستان، بروز رسپتورهای استروژن و پروژسترون است. همچنین بیومارکر Ki67 (نشانگر میتوز)، سرعت رشد و تکثیر تومور را نشان میدهد، گرید یک عامل تعیینکننده در پیش آگهی و رفتار تومور است و غدد لنفاوی درگیر یک عامل پیشگوییکننده مهم برای قدرت تهاجم سرطان پستان محسوب میشود، لذا هدف از انجام این مقاله، ارزیابی ایمینوهیستوشیمیایی رسپتور استروژن و پروژسترون در بیماران مبتلا به سرطان پستان و ارتباط آن با میزان تکثیر و درجه توموراست.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، 184 بیمار مبتلا به سرطان پستان در محدوده سالهای 1392-1389 از بیمارستان شهید صدوقی یزد انتخاب شدند. تکنیک ایمینوهیستوشیمی برای ارزیابی میزان رسپتور استروژن، پروژسترون و تکثیر تومور (Ki67) به کار برده شد. آنالیز آماری با استفاده از تست پیرسون، تای کندال و رگرسیون خطی انجام گرفت.
یافته ها: در این مطالعه، میانگین میزان بروزPR , ER و Ki67در افراد مبتلا به سرطان پستان به ترتیب 3/13± 16/69، 2/12±32/58 ،63/18±32/26% بود و ارتباط معکوسی بین میزان گیرنده استروژن و پروژسترون با گرید وجود داشت (P<0.05)، اما ارتباطی بین گیرنده استروژن و پروژسترون با تکثیر سلول و سن بیمار وجود نداشت (P>0.05).
نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان داد که میزان بیان رسپتور استروژن و پروژسترون و تکثیر سلول در تومورهای بافتی بیماران مبتلا به سرطان پستان متفاوت است. همچنین میزان بیان بالای رسپتورهای استروئیدی با کاهش درجه تومور در بیماران مبتلا به سرطان پستان همراه است.
| بازنشر اطلاعات | |
|
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |