مجله علمی

چکیده

مقدمه: استرس، اضطراب و افسردگی بر وضعیت عملکرد، کیفیت زندگی، تعداد دفعات و مدت زمان بستری و حتی پیش آگهی بیماران مبتلا به سرطان پستان تأثیر منفی داشته و یک عامل خطر در کاهش میزان بقا و عدم قبول درمان از سوی این بیماران می‏باشد. این پژوهش با هدف تعیین عواطف ناخوشایند (استرس، اضطراب و افسردگی) و ارتباط آن با رابطه والد و فرزند، ویژگی‏های بیماری و مشخصات جمعیت شناسی در بیماران مبتلا به سرطان پستان انجام شده است.

روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی به صورت مقطعی که بر روی 260 بیمار مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستان 22 بهمن شهر نیشابور با روش سرشماری از مهر 1391 تا شهریور 1394 انجام شد. ابزارهای گردآوری اطلاعات شامل فرم اطلاعات فردی و پرسشنامه استاندارد سنجش استرس، اضطراب و افسردگی Depression, Anxiety and Stress Scales (DASS-42) و پرسشنامه ارتباط والد و فرزند (PBI) Parental Bonding Instrument بودند. داده‏ها با استفاده از نرم افزار SPSSv.21 و آزمون‏های آماری بر حسب نوع متغیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: نتایج نشان داد میزان شیوع استرس، اضطراب و افسردگی در بیماران مبتلا به سرطان به ترتیب 7/66%، 4/77% و 2/51% و نمرات میانگین و انحراف معیار استرس (77/1± 75/25) و اضطراب (10/9± 57/15) و افسردگی (76/10± 46/19) بودند که نشان‏دهنده این است که بیماران مبتلا به سرطان پستان دارای سطح متوسط استرس و افسردگی و سطح بالایی از اضطراب بودند. نتایج آزمون کروسکال والیس نشان داد که بین میزان تحصیلات، سن، تعداد فرزندان، سابقه اختلال روان‏پزشکی در خانواده و میزان شیوع عواطف ناخوشایند ارتباط آماری معناداری وجود دارد (p<0.05). همچنین ارتباط منفی و معناداری بین میزان بروز عواطف ناخوشایند و رابطه‌ والد و فرزند در بیماران مبتلا به سرطان مشاهده شد (p<0.001,r=-0.117).

نتیجه‏گیری: نتایج این پژوهش به پرستاران با توجه خدمات مشاوره‏ای، مراقبتی و حمایتی خود کمک می‏نماید تا بتوانند با ارایه راه‏کارهای پیشگیری و برنامه‏ریزی‏های مناسب و به موقع در جهت کاهش عواطف ناخوشایند بیماران مبتلا به سرطان پستان و بهبود رابطه والد و فرزندی اقدام نمایند.