پیام خود را بنویسید
جلد 14، شماره 2 - ( فصلنامه بيماري‌هاي پستان ايران 1400 )                   جلد 14 شماره 2 صفحات 15-4 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Pournemati P, Hooshmand Moghadam B. The Effect of 12 Weeks of Interval and Continuous Training on Serum Levels of Interleukin-17 and Interleukin-10 in Postmenopausal Breast Cancer Survivors: A Clinical Trial. ijbd 2021; 14 (2) :4-15
URL: http://ijbd.ir/article-1-878-fa.html
پورنعمتی پریسا، هوشمند مقدم بابک. بررسی اثر 12 هفته تمرین تناوبی و تداومی بر مقادیر سرمی اینترلوکین-17 و اینترلوکین-10 در زنان یائسه مبتلا به سرطان پستان: یک مطالعه کار آزمایی بالینی. بیماری‌های پستان ایران. 1400; 14 (2) :4-15

URL: http://ijbd.ir/article-1-878-fa.html


1- دانشکده تربیت‌ بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران
2- دانشکده تربیت‌ بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران ، b.hooshmand.m@gmail.com
چکیده:   (3106 مشاهده)
مقدمه: سرطان پستان از جمله بیماری‌های التهابی است که بی‌تحرکی از عوامل بروز آن محسوب می‌شود و به ‏نظر می‌رسد فعالیت‌های ورزشی از طریق برقراری هموستاز و تعدیل التهاب می‌تواند نقش مهمی در بهبود آن ایفا کند. هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین تأثیر 12 هفته تمرین تناوبی با شدت زیاد و تمرین تداومی با شدت متوسط بر مقادیر سرمی اینترلوکین-17و اینترلوکین-10 در بیماران مبتلا به سرطان پستان بود.
روش بررسی: در این پژوهش نیمه‏ تجربی تعداد 45 زن یائسه بعد از خاتمه درمان‏ های سرطان پستان (سن: 91/3± 25/57) به شکل تصادفی در سه گروه 15 نفره تمرین تناوبی با شدت زیاد (HIIT)، تمرین تداومی با شدت متوسط (MOD) و کنترل قرار گرفتند. تمرینات HIIT و MOD به مدت 12 هفته و سه جلسه در هفته با استفاده از دوچرخه کارسنج انجام شد. شاخص‌های ترکیب بدنی و بیوشیمیایی 48 ساعت قبل و پس از انجام مداخلات مورد ارزیابی قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری کمتر از 05/0 تجزیه‌ و تحلیل شد. 
یافته‏ ها: نتایج نشان داد 12 هفته تمرین در گروه HIIT و MOD باعث کاهش معنادار مقادیر اینترلوکین-17 (به ‏ترتیب 001/0p<، 004/0p=) و افزایش معنادار مقادیر اینترلوکین-10 (به ‏ترتیب 005/0p=، 027/0p=) شد. این در حالی بود که تنها در مقادیر اینترلوکین-17 اختلاف معناداری (004/0p=) بین گروه تمرین تناوبی و کنترل مشاهده شد. علاوه بر این اختلاف معناداری بین دو گروه تمرینی در مقادیر اینترلوکین-17 و اینترلوکین-10 مشاهده نشد (05/0P>).
نتیجه‌گیری: به‏ نظر می‌رسد انجام تمرینات تناوبی با شدت زیاد و تمرینات تداومی با شدت متوسط می‌تواند از طریق تعدیل عوامل التهابی و ضدالتهابی به‌عنوان یک عامل مؤثر در کنار سایر روش‌های درمانی در بهبود بیماری سرطان پستان مورد توجه قرار گیرد.
متن کامل [PDF 1213 kb]   (1350 دریافت)    
نتیجه‌گیری: به‏ نظر می‌رسد انجام تمرینات تناوبی با شدت زیاد و تمرینات تداومی با شدت متوسط می‌تواند از طریق تعدیل عوامل التهابی و ضدالتهابی به‌عنوان یک عامل مؤثر در کنار سایر روش‌های درمانی در بهبود بیماری سرطان پستان مورد توجه قرار گیرد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1399/11/27 | پذیرش: 1400/2/4 | انتشار: 1400/5/10

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

تمامی حقوق نرم‌افزاری اين وب سایت متعلق به مجله علمی بیماری‌های پستان ایران می‌باشد.

طراحی و برنامه نویسی: یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Iranian Journal of Breast Diseases

Designed & Developed by: Yektaweb