آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
مجله علمی بیماری های پستان ایران
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
ناهید راعی1 
، محمد عبدالاحد2 ، احمد کاویانی*3
، محمد عبدالاحد2 ، احمد کاویانی*3
1- دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
2- آزمایشگاه ابزار نانوبیوالکترونیک، گروه تحقیقانی کانسر الکترونیک، دانشکده ی برق و مهندسی کامپیوتر، دانشکده مهندسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
3- بخش جراحی سرطان، دانشگاه مونترال، مونترال، کانادا ،akaviani@archbreastcancer.com
2- آزمایشگاه ابزار نانوبیوالکترونیک، گروه تحقیقانی کانسر الکترونیک، دانشکده ی برق و مهندسی کامپیوتر، دانشکده مهندسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
3- بخش جراحی سرطان، دانشگاه مونترال، مونترال، کانادا ،
چکیده: (29 مشاهده)
دیسکسیون لنف نودهای آگزیلاری (ALND) تا قبل از دهه‌ی 90 میلادی، به مدت طولانی نقش مهمی در جراحی سرطان پستان (BCS) نقش ایفا کرده است. در دهه‌ی 90 میلادی، روش بیوپسی از غدد لنفاوی نگهبان (SLNB) معرفی شد که به‌زودی جایگزین دیسکسیون وسیع عقده‌های لنفاوی شد و این محدود کردن جراحی‌های وسیع‌تر همراه با کاهش عوارض جراحی‌های وسیع شد (2،1). به طوری‌که در طی دهه‌های اخیر، در جراحی بیشتر بیماران سرطان پستان، SLNB جایگزین ALND شده و در بسیاری موارد، دیسکسیون عقده‌های لنفی زیر‌بغل، درمان قابل قبولی نیست (3،2).
در طی دو دهه‌ی بعد از معرفی SLNB، بررسی حین عمل جراحی غدد لنفاوی نگهبان به جراحان کمک می‌کرد تا بتوانند در صورت درگیر بودن عقده های لنفی نگهبان، جراحی دیسکسیون کامل عقده‌های لنفی زیر بغل را نیز انجام دهند و ریسک عمل دوباره در بیماران دارای لنف نود مثبت را کاهش دهند. بعد از چند سال اما، این بررسی‌های حین عمل، با توجه به کاهش اندیکاسیون‌های ALND در هر دو عمل حفظ پستان و ماستکتومی، بخش عمده‌ای از اهمیت خود را از دست داد (7-4).
در حال حاضر ALND هنوز در گروه‌های کوچکی از بیماران سرطان پستان انجام می‌شود، مانند بیمارانی که بعد از دریافت شیمی‌درمانی نئوادجوانت، هنوز لنف نود درگیر دارند (9،8). علاوه بر این بیماران دارای سرطان پستان لومینال که تعداد 3 یا بیشتر لنف نود مثبت دارند نیز کاندید ALND هستند (10-14).
افزایش مواردی که بیماران کاندید نئوادجوانت کموتراپی هستند، خصوصاً در کشورهایی که این بیماری در مرحله‌ی پیشرفته‌تری کشف می‌شود، باعث می‌شود تا میزان بالاتری از لنف نود مثبت بعد از نئوادجوانت کموتراپی که نیاز به دیسکسیون عقده‌ای لنفی داشته باشند وجود داشته باشد و به همین دلیل، بررسی لنف نودها حین عمل اهمیت اپیدمیولوژیک خود را در این گروه از بیماران حفظ کرده است (8).
بررسی غدد لنفاوی حین عمل به‌طور معمول با فروزن سکشن و تاچ پرپ انجام می‌شود (15،14). هر دوی این روش برخلاف دقت قابل قبولشان در بیماران دارای سرطان پستان لومینال داکتال (10)، در موارد پس از نئوادجوانت کموتراپی و لوبولار کارسینوما دقت پایین‌تری دارند (15-17). علاوه بر این، تهیه‌ی فروزن سکشن از سه لنف نود به‌طور متوسط حدوداً 45 دقیقه تا 1 ساعت به زمان عمل اضافه می‌کند و این باعث از دست رفتن منابع، طولانی شدن مدت بیهوشی و افزایش ریسک عوارض، هدر رفتن زمان جراح‌ها و اتاق عمل و در نتیجه طولانی‌تر شدن لیست بیماران در حال انتظار می‌شود (18).
در طی دو دهه‌ی بعد از معرفی SLNB، بررسی حین عمل جراحی غدد لنفاوی نگهبان به جراحان کمک می‌کرد تا بتوانند در صورت درگیر بودن عقده های لنفی نگهبان، جراحی دیسکسیون کامل عقده‌های لنفی زیر بغل را نیز انجام دهند و ریسک عمل دوباره در بیماران دارای لنف نود مثبت را کاهش دهند. بعد از چند سال اما، این بررسی‌های حین عمل، با توجه به کاهش اندیکاسیون‌های ALND در هر دو عمل حفظ پستان و ماستکتومی، بخش عمده‌ای از اهمیت خود را از دست داد (7-4).
در حال حاضر ALND هنوز در گروه‌های کوچکی از بیماران سرطان پستان انجام می‌شود، مانند بیمارانی که بعد از دریافت شیمی‌درمانی نئوادجوانت، هنوز لنف نود درگیر دارند (9،8). علاوه بر این بیماران دارای سرطان پستان لومینال که تعداد 3 یا بیشتر لنف نود مثبت دارند نیز کاندید ALND هستند (10-14).
افزایش مواردی که بیماران کاندید نئوادجوانت کموتراپی هستند، خصوصاً در کشورهایی که این بیماری در مرحله‌ی پیشرفته‌تری کشف می‌شود، باعث می‌شود تا میزان بالاتری از لنف نود مثبت بعد از نئوادجوانت کموتراپی که نیاز به دیسکسیون عقده‌ای لنفی داشته باشند وجود داشته باشد و به همین دلیل، بررسی لنف نودها حین عمل اهمیت اپیدمیولوژیک خود را در این گروه از بیماران حفظ کرده است (8).
بررسی غدد لنفاوی حین عمل به‌طور معمول با فروزن سکشن و تاچ پرپ انجام می‌شود (15،14). هر دوی این روش برخلاف دقت قابل قبولشان در بیماران دارای سرطان پستان لومینال داکتال (10)، در موارد پس از نئوادجوانت کموتراپی و لوبولار کارسینوما دقت پایین‌تری دارند (15-17). علاوه بر این، تهیه‌ی فروزن سکشن از سه لنف نود به‌طور متوسط حدوداً 45 دقیقه تا 1 ساعت به زمان عمل اضافه می‌کند و این باعث از دست رفتن منابع، طولانی شدن مدت بیهوشی و افزایش ریسک عوارض، هدر رفتن زمان جراح‌ها و اتاق عمل و در نتیجه طولانی‌تر شدن لیست بیماران در حال انتظار می‌شود (18).
نوع مطالعه: نامه به سردبیر |
موضوع مقاله:
تشخیص، درمان، بازتوانی
دریافت: 1403/12/1 | پذیرش: 1404/4/18
دریافت: 1403/12/1 | پذیرش: 1404/4/18
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
