جلد 13، شماره 4 - ( فصلنامه بيماري‌هاي پستان ايران 1399 )
جلد 13 شماره 4 صفحات 56-40 |
برگشت به فهرست نسخه ها
معصومه هدایتی1 
، کبری حاجی‌علیزاده 2، مهدی هدایتی3 ، الهام فتحی4
، کبری حاجی‌علیزاده 2، مهدی هدایتی3 ، الهام فتحی4
1- واحد بین‌الملل کیش، دانشگاه آزاد اسلامی
2- دانشکده علوم انسانی، واحد بندرعباس ، drhajializadeh@gmail.com
3- پژوهشکده علوم غدد درون‌ریز و متابولیسم
4- دانشکده علوم انسانی، دانشگاه حضرت معصومه(س)
2- دانشکده علوم انسانی، واحد بندرعباس ، drhajializadeh@gmail.com
3- پژوهشکده علوم غدد درون‌ریز و متابولیسم
4- دانشکده علوم انسانی، دانشگاه حضرت معصومه(س)
چکیده: (3292 مشاهده)
مقدمه: مشکلات ارتباطی و پرخاشگری در زوج‌های دارای زنان مبتلا به سرطان به‌سبب ماهیت بیماری و تغییرات هورمونی مرتبط و نیز شرایط حاصل از تحمل فشار روانی، از عمده مشکلات زوج‌ها با این شرایط است. در همین راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زوج‌درمانی هیجان‌مدار به شیوه گروهی بر پرخاشگری ارتباطی زوج‌های دارای زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد.
روش بررسی: این پژوهش با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه گواه اجرا گردید. 22 زوج (44 نفر) با داشتن ملاکهای ورود به مطالعه با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و از میان زوج‌های دارای زنان مبتلا به سرطان پستان ساکن شهر تهران انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هرکدام 11 زوج) قرار گرفتند. گروه آزمایش به‌مدت 6 جلسه 120 دقیقه ای تحت آموزش زوج‌درمانی هیجان‌مدار به شیوه گروهی با استفاده از نسخه HMT این نوع مداخله قرار گرفت؛ هدف از این نوع مداخله، بهبود شاخص‌های روانشناختی و رابطه‌ای مرتبط با کیفیت زندگی زوج‌هایی است که دارای زنانی هستند که تجربه مقابله با رویداد تشخیص یا عود سرطان پستان را داشته و درگیر فرایند درمان بوده یا آن را پشت‌سر گذاشته‌اند. گروه گواه برنامهای دریافت نکرد. هر دو گروه پیش و پس از مداخله به «پرسشنامه پرخاشگری باس و پری» (فرم 29 سؤالی با طیف لیکرت) که دارای چهار بعد اصلی فیزیکی، کلامی، خشم و خصومت است، پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: گروه آزمایش پس از دریافت برنامه آموزشی در مقایسه با گروه گواه، بر اساس نمرات پرخاشگری در همه مؤلفه‌ها، کاهش میانگین نشان داد. این کاهش در مؤلفه‌های پرخاشگری فیزیکی، کلامی، خشم و خصومت در گروه آزمایش به‌ترتیب (01/11-)، (78/5-)، (37/8-) و (95/10-) بود. درحالی‌که گروه گواه در دو مؤلفه خشم و خصومت، کاهش (41/0-) و (17/0-) و در مؤلفه‌های فیزیکی و کلامی، (06/0) و (06/0) افزایش در میانگین پس‌آزمون را نشان داد. بر اساس این یافته‌ها و تحلیل معناداری حاصل از آزمون کوواریانس در این پژوهش، زوج‌درمانی هیجان‌مدار بر همه ابعاد پرخاشگری در گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه، اثر کاهشی معنادار داشته است (01/0P<).
نتیجه گیری: بر اساس یافته‌های به‌دست آمده، برنامه مداخله زوج‌درمانی هیجان‌مدار با آموزش درک هیجانی صحیح زوجین از یکدیگر و ایجاد فضای اعتماد و ارتباط مابین زوجین، زمینه افزایش رضایت زناشویی و نیز کاهش پرخاشگری در روابط متزلزل زوج‌های دارای زنان مبتلا به سرطان پستان را فراهم می‌آورد. بر همین اساس می‌توان از این برنامه در بهبود کیفیت روابط زناشویی استفاده نمود.
روش بررسی: این پژوهش با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه گواه اجرا گردید. 22 زوج (44 نفر) با داشتن ملاکهای ورود به مطالعه با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و از میان زوج‌های دارای زنان مبتلا به سرطان پستان ساکن شهر تهران انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هرکدام 11 زوج) قرار گرفتند. گروه آزمایش به‌مدت 6 جلسه 120 دقیقه ای تحت آموزش زوج‌درمانی هیجان‌مدار به شیوه گروهی با استفاده از نسخه HMT این نوع مداخله قرار گرفت؛ هدف از این نوع مداخله، بهبود شاخص‌های روانشناختی و رابطه‌ای مرتبط با کیفیت زندگی زوج‌هایی است که دارای زنانی هستند که تجربه مقابله با رویداد تشخیص یا عود سرطان پستان را داشته و درگیر فرایند درمان بوده یا آن را پشت‌سر گذاشته‌اند. گروه گواه برنامهای دریافت نکرد. هر دو گروه پیش و پس از مداخله به «پرسشنامه پرخاشگری باس و پری» (فرم 29 سؤالی با طیف لیکرت) که دارای چهار بعد اصلی فیزیکی، کلامی، خشم و خصومت است، پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: گروه آزمایش پس از دریافت برنامه آموزشی در مقایسه با گروه گواه، بر اساس نمرات پرخاشگری در همه مؤلفه‌ها، کاهش میانگین نشان داد. این کاهش در مؤلفه‌های پرخاشگری فیزیکی، کلامی، خشم و خصومت در گروه آزمایش به‌ترتیب (01/11-)، (78/5-)، (37/8-) و (95/10-) بود. درحالی‌که گروه گواه در دو مؤلفه خشم و خصومت، کاهش (41/0-) و (17/0-) و در مؤلفه‌های فیزیکی و کلامی، (06/0) و (06/0) افزایش در میانگین پس‌آزمون را نشان داد. بر اساس این یافته‌ها و تحلیل معناداری حاصل از آزمون کوواریانس در این پژوهش، زوج‌درمانی هیجان‌مدار بر همه ابعاد پرخاشگری در گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه، اثر کاهشی معنادار داشته است (01/0P<).
نتیجه گیری: بر اساس یافته‌های به‌دست آمده، برنامه مداخله زوج‌درمانی هیجان‌مدار با آموزش درک هیجانی صحیح زوجین از یکدیگر و ایجاد فضای اعتماد و ارتباط مابین زوجین، زمینه افزایش رضایت زناشویی و نیز کاهش پرخاشگری در روابط متزلزل زوج‌های دارای زنان مبتلا به سرطان پستان را فراهم می‌آورد. بر همین اساس می‌توان از این برنامه در بهبود کیفیت روابط زناشویی استفاده نمود.
متن کامل [PDF 10107 kb]
(2040 دریافت)
نتیجه گیری: بر اساس یافته‌های به‌دست آمده، برنامه مداخله زوج‌درمانی هیجان‌مدار با آموزش درک هیجانی صحیح زوجین از یکدیگر و ایجاد فضای اعتماد و ارتباط مابین زوجین، زمینه افزایش رضایت زناشویی و نیز کاهش پرخاشگری در روابط متزلزل زوج‌های دارای زنان مبتلا به سرطان پستان را فراهم می‌آورد. بر همین اساس می‌توان از این برنامه در بهبود کیفیت روابط زناشویی استفاده نمود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1399/8/19 | پذیرش: 1399/11/20 | انتشار: 1399/12/1
دریافت: 1399/8/19 | پذیرش: 1399/11/20 | انتشار: 1399/12/1
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |