آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
جلد 13، شماره 4 - ( فصلنامه بيماري‌هاي پستان ايران 1399 )
جلد 13 شماره 4 صفحات 56-40 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Hedayati M, Hajializadeh K, Hedayati M, Fathi E. An Investigation of the Effectiveness of Emotionally-Focused Couple’s Group Therapy (EFCT) on Relational Aggression of Couples with Breast Cancer in Wives: A Semi-Experimental Study. ijbd 2021; 13 (4) :40-56
URL: http://ijbd.ir/article-1-850-fa.html
URL: http://ijbd.ir/article-1-850-fa.html
هدایتی معصومه، حاجی‌علیزاده کبری، هدایتی مهدی، فتحی الهام. بررسی اثربخشی زوج‌درمانی هیجان‌مدار به شیوه گروهی بر پرخاشگری ارتباطی زوج‌های دارای زنان مبتلا به سرطان پستان: یک مطالعه نیمه‌تجربی. بیماری‌های پستان ایران. 1399; 13 (4) :40-56
معصومه هدایتی1 
، کبری حاجی‌علیزاده* 2، مهدی هدایتی3 ، الهام فتحی4
، کبری حاجی‌علیزاده* 2، مهدی هدایتی3 ، الهام فتحی4
1- واحد بین‌الملل کیش، دانشگاه آزاد اسلامی
2- دانشکده علوم انسانی، واحد بندرعباس ،drhajializadeh@gmail.com
3- پژوهشکده علوم غدد درون‌ریز و متابولیسم
4- دانشکده علوم انسانی، دانشگاه حضرت معصومه(س)
2- دانشکده علوم انسانی، واحد بندرعباس ،
3- پژوهشکده علوم غدد درون‌ریز و متابولیسم
4- دانشکده علوم انسانی، دانشگاه حضرت معصومه(س)
چکیده: (3761 مشاهده)
مقدمه: مشکلات ارتباطی و پرخاشگری در زوج‌های دارای زنان مبتلا به سرطان به‌سبب ماهیت بیماری و تغییرات هورمونی مرتبط و نیز شرایط حاصل از تحمل فشار روانی، از عمده مشکلات زوج‌ها با این شرایط است. در همین راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زوج‌درمانی هیجان‌مدار به شیوه گروهی بر پرخاشگری ارتباطی زوج‌های دارای زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد.
روش بررسی: این پژوهش با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه گواه اجرا گردید. 22 زوج (44 نفر) با داشتن ملاکهای ورود به مطالعه با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و از میان زوج‌های دارای زنان مبتلا به سرطان پستان ساکن شهر تهران انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هرکدام 11 زوج) قرار گرفتند. گروه آزمایش به‌مدت 6 جلسه 120 دقیقه ای تحت آموزش زوج‌درمانی هیجان‌مدار به شیوه گروهی با استفاده از نسخه HMT این نوع مداخله قرار گرفت؛ هدف از این نوع مداخله، بهبود شاخص‌های روانشناختی و رابطه‌ای مرتبط با کیفیت زندگی زوج‌هایی است که دارای زنانی هستند که تجربه مقابله با رویداد تشخیص یا عود سرطان پستان را داشته و درگیر فرایند درمان بوده یا آن را پشت‌سر گذاشته‌اند. گروه گواه برنامهای دریافت نکرد. هر دو گروه پیش و پس از مداخله به «پرسشنامه پرخاشگری باس و پری» (فرم 29 سؤالی با طیف لیکرت) که دارای چهار بعد اصلی فیزیکی، کلامی، خشم و خصومت است، پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: گروه آزمایش پس از دریافت برنامه آموزشی در مقایسه با گروه گواه، بر اساس نمرات پرخاشگری در همه مؤلفه‌ها، کاهش میانگین نشان داد. این کاهش در مؤلفه‌های پرخاشگری فیزیکی، کلامی، خشم و خصومت در گروه آزمایش به‌ترتیب (01/11-)، (78/5-)، (37/8-) و (95/10-) بود. درحالی‌که گروه گواه در دو مؤلفه خشم و خصومت، کاهش (41/0-) و (17/0-) و در مؤلفه‌های فیزیکی و کلامی، (06/0) و (06/0) افزایش در میانگین پس‌آزمون را نشان داد. بر اساس این یافته‌ها و تحلیل معناداری حاصل از آزمون کوواریانس در این پژوهش، زوج‌درمانی هیجان‌مدار بر همه ابعاد پرخاشگری در گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه، اثر کاهشی معنادار داشته است (01/0P<).
نتیجه گیری: بر اساس یافته‌های به‌دست آمده، برنامه مداخله زوج‌درمانی هیجان‌مدار با آموزش درک هیجانی صحیح زوجین از یکدیگر و ایجاد فضای اعتماد و ارتباط مابین زوجین، زمینه افزایش رضایت زناشویی و نیز کاهش پرخاشگری در روابط متزلزل زوج‌های دارای زنان مبتلا به سرطان پستان را فراهم می‌آورد. بر همین اساس می‌توان از این برنامه در بهبود کیفیت روابط زناشویی استفاده نمود.
روش بررسی: این پژوهش با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه گواه اجرا گردید. 22 زوج (44 نفر) با داشتن ملاکهای ورود به مطالعه با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و از میان زوج‌های دارای زنان مبتلا به سرطان پستان ساکن شهر تهران انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هرکدام 11 زوج) قرار گرفتند. گروه آزمایش به‌مدت 6 جلسه 120 دقیقه ای تحت آموزش زوج‌درمانی هیجان‌مدار به شیوه گروهی با استفاده از نسخه HMT این نوع مداخله قرار گرفت؛ هدف از این نوع مداخله، بهبود شاخص‌های روانشناختی و رابطه‌ای مرتبط با کیفیت زندگی زوج‌هایی است که دارای زنانی هستند که تجربه مقابله با رویداد تشخیص یا عود سرطان پستان را داشته و درگیر فرایند درمان بوده یا آن را پشت‌سر گذاشته‌اند. گروه گواه برنامهای دریافت نکرد. هر دو گروه پیش و پس از مداخله به «پرسشنامه پرخاشگری باس و پری» (فرم 29 سؤالی با طیف لیکرت) که دارای چهار بعد اصلی فیزیکی، کلامی، خشم و خصومت است، پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: گروه آزمایش پس از دریافت برنامه آموزشی در مقایسه با گروه گواه، بر اساس نمرات پرخاشگری در همه مؤلفه‌ها، کاهش میانگین نشان داد. این کاهش در مؤلفه‌های پرخاشگری فیزیکی، کلامی، خشم و خصومت در گروه آزمایش به‌ترتیب (01/11-)، (78/5-)، (37/8-) و (95/10-) بود. درحالی‌که گروه گواه در دو مؤلفه خشم و خصومت، کاهش (41/0-) و (17/0-) و در مؤلفه‌های فیزیکی و کلامی، (06/0) و (06/0) افزایش در میانگین پس‌آزمون را نشان داد. بر اساس این یافته‌ها و تحلیل معناداری حاصل از آزمون کوواریانس در این پژوهش، زوج‌درمانی هیجان‌مدار بر همه ابعاد پرخاشگری در گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه، اثر کاهشی معنادار داشته است (01/0P<).
نتیجه گیری: بر اساس یافته‌های به‌دست آمده، برنامه مداخله زوج‌درمانی هیجان‌مدار با آموزش درک هیجانی صحیح زوجین از یکدیگر و ایجاد فضای اعتماد و ارتباط مابین زوجین، زمینه افزایش رضایت زناشویی و نیز کاهش پرخاشگری در روابط متزلزل زوج‌های دارای زنان مبتلا به سرطان پستان را فراهم می‌آورد. بر همین اساس می‌توان از این برنامه در بهبود کیفیت روابط زناشویی استفاده نمود.
متن کامل [PDF 10107 kb]
(2285 دریافت)
نتیجه گیری: بر اساس یافته‌های به‌دست آمده، برنامه مداخله زوج‌درمانی هیجان‌مدار با آموزش درک هیجانی صحیح زوجین از یکدیگر و ایجاد فضای اعتماد و ارتباط مابین زوجین، زمینه افزایش رضایت زناشویی و نیز کاهش پرخاشگری در روابط متزلزل زوج‌های دارای زنان مبتلا به سرطان پستان را فراهم می‌آورد. بر همین اساس می‌توان از این برنامه در بهبود کیفیت روابط زناشویی استفاده نمود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1399/8/19 | پذیرش: 1399/11/20 | انتشار: 1399/12/1
دریافت: 1399/8/19 | پذیرش: 1399/11/20 | انتشار: 1399/12/1
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
