زمینه و هدف: کیفیت روابط به‌ویژه حساسیت به طردشدگی زنان مبتلا به سرطان پستان از اهمیت بالایی برخوردار است. پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه ترس از صمیمیت و سبک‌های دلبستگی با حساسیت به طردشدگی زنان مبتلابه سرطان پستان شهر ساری انجام شد.
روش بررسی: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زنان مبتلابه سرطان پستان مراجعه‌کننده به مراکز درمانی شهر ساری بودند که از میان آن‌ها ۱۰۰ نفر از بیماران به روش نمونه‌گیری هدفمند به عنوان نمونه آماری در سال ۱۴۰۲ انتخاب شدند و مقیاس های حساسیت به طرد (۱۹۸۹)، ترس از صمیمیت (۱۹۹۱) و سبک دلبستگی (۲۰۰۷) را تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از آزمون آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: بین ترس از صمیمیت و سبک دلبستگی اضطرابی با حساسیت به طردشگی در زنان مبتلابه سرطان پستان شهر ساری رابطه مثبت و معنی‌داری وجود دارد (۰/۰۰۱P<). بین سبک دلبستگی اجتنابی با حساسیت به طردشدگی رابطه معناداری وجود ندارد (۰/۰۰۱P>). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که حساسیت به طردشدگی از روی متغیرهای ترس از صمیمیت و سبک دلبستگی اضطرابی معنادار است (۰/۰۰۱P<). به‌عبارت‌دیگر، متغیرهای ترس از صمیمیت و سبک دلبستگی اضطرابی، حساسیت به طردشدگی را پیش‌بینی می‌کنند.
نتیجه‌گیری: با توجه به اهمیت نقش ترس از صمیمت و سبک‌های دلبستگی در حساسیت به طردشدگی زنان مبتلا به سرطان پستان پیشنهاد می‌شود که متخصصان حوزه سلامت در طراحی مداخلات روان‌شناختی مؤثر برای این گروه از بیماران از یافته‌های این پژوهش استفاده نمایند.
