پیام خود را بنویسید

جستجو در مقالات منتشر شده


۵ نتیجه برای قنبری

سحر قنبری،
جلد ۶، شماره ۲ - ( فصلنامه بیماری های پستان ایران ۱۳۹۲ )
چکیده

چکیده مقدمه: سرطان سینه از جمله شایع‌ترین سرطان‌ها در زنان است. روش‌های متداول درمانی در این نوع سرطان، جراحی، پرتو درمانی، شیمی درمانی و هورمون درمانی است. با وجود افزایش شانس زندگی با این درمان‌ها، عوارض متعدد روانی، اجتماعی و جسمانی همچنان به جای می‌ماند که اغلب منجر به ایجاد مشکلاتی در انجام فعالیت‌ها و وظایف زندگی از جمله خانه داری می‌شود. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر پمفلت آموزشی برنامه‌های کاردرمانی روی کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان سینه است. روش بررسی: مطالعه حاضر روی ۳۰ زن مبتلا به سرطان سینه از مرکز آنکولوژی بیمارستان گلستان شهر اهواز انجام گرفته و نمونه مورد مطالعه از جامعه در دسترس بوده است. از زنان مبتلا به سرطان سینه آزمون کیفیت زندگی SF۳۶ (حداقل ضریب پایایی در محدوده ۷۷/۰ تا۹۰/۰ و روایی با روش ثبات درونی بالای ۷۰/۰ و ضریب آلفای کرونباخ ۷۰/۰) گرفته شد. سپس پمفلت آموزشی برنامه‌های کاردرمانی همراه با توضیحات کلامی و عملی به بیماران داده شد. بیماران ماهانه ۱ مرتبه در مرکز آنکولوژی مورد بررسی و اصلاح برنامه‌ها قرار گرفتند. پس از ۳ ماه مجددا از این افراد آزمون SF۳۶ گرفته شد تا تغییر کیفیت زندگی در نتیجه آموزش‌های کاردرمانی به کمک پمفلت در بیماران مورد بررسی قرار گیرد. نتایج به کمک نرم افزار SPSS۱۶ و از طریق آزمون تی زوج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: بررسی ۸ بخش شامل عملکرد جسمانی، محدودیت نقش با توجه به سلامت جسمی، محدودیت نقش در نتیجه مشکلات هیجانی، انرژی، خستگی، رفاه هیجانی، عملکرد اجتماعی، درد، سلامت عمومی نشان داد که در ۶ مورد نتایج درمان معنادار و موثر بوده است و تنها در دو بخش عملکرد جسمانی و سلامت عمومی نتایج پژوهش معنادار نبوده است. نتیجه‌گیری: پمفلت آموزشی برنامه‌های کاردرمانی روی بسیاری از موارد مربوط به کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان سینه تاثیر دارد.
بیان صابری پور، مهین غیبی زاده، سعید قنبری، اکرم همتی پور،
جلد ۱۲، شماره ۲ - ( فصلنامه علمی - پژوهشی بيماري‌هاي پستان ايران ۱۳۹۸ )
چکیده

مقدمه: سرطان پستان امیدواری به زندگی در بیماران را تا حد زیادی تحت تاثیر قرار می‏ دهد. از آنجا که حمایت اجتماعی می ‏تواند تا حد زیادی سبب بهبود عوارض در بیماری‏ های مزمن گردد، مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین حمایت اجتماعی و امیدواری در بیماران مبتلا به سرطان پستان انجام شد.
روش بررسی: در این پژوهش مقطعی ۱۰۰ زن مبتلا به سرطان پستان تحت شیمی ‏درمانی در بیمارستان‏ های تابعه دانشگاه علوم پزشکی جندی‏ شاپور اهواز مورد مطالعه قرار گرفتند. نمونه‏ ها با استفاده از نمونه‏ گیری در دسترس و با توجه به معیارهای ورود انتخاب شدند. پس از جمع ‏آوری داده ‏ها با استفاده از پرسش‏نامه‏ های امیدواری اسنایدر و حمایت اجتماعی شربورن و استوارت، تحلیل داده‏ ها با نرم‏ افزارSPSS  صورت گرفت.
یافته‏ ها: بر اساس یافته‏ ها ۸۰% زنان مورد مطالعه حمایت اجتماعی خود را در سطح بالا (۵۳% آنان امیدواری به زندگی خود را در حد متوسط) گزارش نمودند. همچنین یافته‏ ها نشان داد که نمونه‏ ها بیشترین حمایت را در بعد حمایت هیجانی (۴۰/۳۱±۸۳/۳۰) و کم‏ترین حمایت را در بعد تعامل اجتماعی (۶۰/۳±۷۹/۱۱) دریافت نموده ‏اند. یافته‏ ها وجود ارتباط مستقیم و معنادار بین امیدواری و حمایت اجتماعی (۲۷۸/۰r=، ۰۰۴/۰P=) را نشان دادند.
نتیجه ‏گیری: تقویت و توسعه حمایت اجتماعی در زنان مبتلا به سرطان پستان می‏ تواند راه ‏کار مناسبی برای ایجاد امیدواری به زندگی و در نتیجه تحمل و سازش بهتر با مشکلات ناشی از بیماری و درمان‏ های آن باشد.

امین عیسی‌ نژاد، بهروز غریب، علی قنبری مطلق، سمیه نظری،
جلد ۱۴، شماره ۳ - ( فصلنامه بیماری های پستان ایران ۱۴۰۰ )
چکیده

مقدمه: فعالیت ورزشی به عنوان یک دارو برای کنترل و درمان سرطان و عوارض ناشی از آن پیشنهاد شده است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تأثیر ۱۲ هفته تمرین هوازی تناوبی شدید و تداومی با شدت متوسط بر مولفه ‏های کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان تحت هورمون درمانی بود.
روش بررسی: ۳۹ نفر بیمار مبتلا به سرطان پستان بر اساس معیارهای تعیین شده و  داوطلبانه در مطالعه حاضر شرکت کرده و به‌‏صورت تصادفی به سه گروه: تناوبی شدید (۱۳ نفر)، تداومی با شدت متوسط (۱۴ نفر) و گروه کنترل (۱۲ نفر) تقسیم شدند. دو گروه تمرینی به مدت ۱۲ هفته و به‌صورت سه جلسه در هفته تمرینات ورزشی خود را به انجام رساندند. شاخص کیفیت زندگی از طریق پرسشنامه ارزیابی عملکردی درمان سرطان (FACT) در دو مرحله قبل و بعد از شروع مداخله سنجش شد. از آزمون تحلیل کوواریانس برای تجزیه ‌و تحلیل داده ­ها استفاده شد.
یافته ‏ها: مشاهده شد که بهزیستی جسمانی در گروه تمرینات تداومی با شدت متوسط نسبت به گروه کنترل بهبود معنی‏ دار یافته بود (۰/۰۱۰=P). همچنین، بعد عاطفی در هر دو گروه تمرینات تناوبی شدید (۰/۰۱۰=P) و تداومی با شدت متوسط (۰/۰۱۶=P) نسبت به گروه کنترل بهبود معنی ‏داری یافته بود. علاوه براین، تفاوت معنی‏ دار بین گروه تناوبی شدید با گروه کنترل (۰/۰۵۰=P)  در بعد عملکردی مشاهده شد. در مجموع نمره کل کیفیت زندگی در هر دو گروه تمرینات تناوبی شدید (۰/۰۰۱=P) و تمرینات تداومی با شدت متوسط (۰/۰۰۵=P) نسبت به گروه کنترل بهبود معنی‏ دار داشت.
نتیجه‏ گیری: به ‏طور کلی این مطالعه نشان داد که هر دو برنامه تمرینات تداومی و تناوبی شدید موجب بهبود شاخص کیفیت زندگی در بیماران می شود، با این حال به ‏نظر می‏ رسد که برای مقایسه دقیق‏ تر این برنامه ‏ها، حجم نمونه بزرگتری لازم باشد.

شهپر حقیقت، زهرا امیدی، علی قنبری مطلق،
جلد ۱۵، شماره ۲ - ( فصلنامه بیماری های پستان ایران ۱۴۰۱ )
چکیده

مقدمه: سرطان پستان شایع‌ترین سرطان شناخته شده و شایعترین علت مرگ ناشی از سرطان در زنان است. میزان‌ بروز و مرگ این بیماری در چند دهه‌ اخیر، دست‌خوش تغییرات زیادی شده است. لذا هدف این مطالعه ارائه گزارش و تحلیلی از روند بروز سرطان پستان مطابق داده ‏های ثبت شده بین سال‏های ۱۳۸۲ تا ۱۳۹۶ است.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی به بررسی گزارش‏ های ثبت سرطان کشور در بازه زمانی ۱۳۸۲ تا ۱۳۹۶ پرداخته است. با استفاده از آمارهای بروز اختصاصی سنی، نمودارها و جداول مربوط به تغییرات وضعیت بروز سرطان پستان در سال‏ های مختلف به تفکیک گروه‏ های مختلف سنی و جنسی  تنظیم شده است.
یافته ‏ها: روند بروز سرطان پستان در ایران مطابق گزارش‌های ثبت سرطان بین سال‏ های ۱۳۸۲۱۳۹۶ در زنان و مردان روند افزایشی نشان می ‏دهد. در سال ۱۳۹۶ میزان بروز اختصاصی سنی سرطان پستان ۷۲/۴۰ در صد هزار زن گزارش شده است. بیشترین بروز در گروه سنی ۶۵-۶۹ (۳۳/۱۲۸ در صد هزار زن) و گروه سنی ۶۰-۶۴ (۷۹/۱۲۷ در صد هزار زن) بوده است. بیشترین بروز سرطان پستان در سال ۱۳۹۶ در استان‏ های تهران، اصفهان، یزد، گیلان و البرز گزارش شده است.
نتیجه ‏گیری: بروز سرطان پستان در کشور در سال‏ های اخیر روند افزایشی داشته است و مقادیر گزارش شده بیشتر از مقادیر برآورد شده توسط سازمان ‏های علمی مرتبط با سرطان در دنیا است. این روند افزایشی تاکیدی بر ضرورت سیاست‏ گذاری‏ های ملی جهت تشخیص به موقع و افزایش بقا و کیفیت زندگی زنان است.

فاطمه علمی، مریم آقاجانی زاده، علی قنبری مطلق، احمد رضازاده مافی،
جلد ۱۵، شماره ۴ - ( مجله علمی بیماری های پستان ایران ۱۴۰۱ )
چکیده

بیماری کووید۱۹ همچنان در بسیاری از کشورهای دنیا یک معضل مهم بهداشتی درمانی محسوب می‌شود. در حالی که دانش ما در مورد تأثیرات بیماری سرطان و درمان‌های مربوط به آن روی بیماری کووید۱۹ بیشتر می‌شود همچنان اطلاعات ما در مورد نحوه تأثیر بیماری کووید۱۹ بر روی سلول‌های سرطانی به خصوص سرطان پستان اندک است. مطالعات مختلف نشان داده‌اند که بیماری کووید ۱۹ می­تواند سبب فعال شدن عواملی در بدن شود که در بروز و متاستاز سرطان دخیل هستند. التهاب، هیپوکسی، کاهش میزان آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین ۲ در بدن، بالا رفتن میزان اینترلوکین ۶  و برخی سیتوکینهای دیگر از علائم مشخصه بیماری کووید۱۹ هستند که می­ توانند باعث سرطان و متاستاز شوند. برای اینکه بتوانیم برنامه­ های پیشگیرانه مناسبی طراحی کنیم و همچنین نحوه انجام سایر مداخلات مثل غربالگری و اقدامات درمانی را براساس آن تغییر دهیم، دانستن نحوه تعامل بیماری کووید۱۹ با سلول‌های سرطان پستان مهم است. در این مقاله مروری ما به‌طور خلاصه اثرات بالقوه­ای را که بیماری کووید ۱۹ می­ تواند بر روی بروز و عود سرطان پستان داشته باشد مرور می ­کنیم.
 
 

صفحه ۱ از ۱     

تمامی حقوق نرم‌افزاری اين وب سایت متعلق به مجله علمی بیماری‌های پستان ایران می‌باشد.

طراحی و برنامه نویسی: یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Iranian Journal of Breast Diseases

Designed & Developed by: Yektaweb