مهسا خدایاریان، فاطمه پیغمبری، سید سعید مظلومی محمودآباد، محمدعلی مروتی شریف آباد، مینور لمیعیان میاندوآب،
جلد ۱۲، شماره ۱ - ( فصلنامه علمی - پژوهشی بيماري‌هاي پستان ايران ۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه: سرطان پستان شایع ترین سرطانی است که زنان ایرانی را نگران نموده است. تشخیص اولیه بیماری نقش تعیین کننده در پیش آگهی آن ایفا می نماید. لذا مشارکت در رفتارهای پیشگیرانه، تنها گزینه دردسترس برای زنان می باشد. هدف از این مطالعه طراحی و روان‌سنجی پرسشنامه مبتنی بر نظریه انگیزش محافظت برای مشارکت زنان در رفتارهای پیشگیرانه از سرطان پستان بود.
روش بررسی: طرح ترکیبی اکتشافی متوالی برای این مطالعه اتخاذ گردید. در مرحله کیفی ۱۴ مصاحبه نیمه ساختاریافته با زنان انجام شد. پس از تحلیل محتوای کیفی هدایت شده، گویه های اولیه پرسشنامه طراحی شد. روایی پرسشنامه توسط کسب نظرات اعضای پانل خبرگان، نسبت و شاخص روایی محتوا و تحلیل عاملی تاییدی و پایایی آن با استفاده از محاسبه ضریب آلفای کرونباخ سنجیده شد. سپس مطالعه توصیفی ـ مقطعی روی ۴۲۰ زن انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS۱۹ و AMOS۱۶ تحلیل شد.
یافته ها: در ارزیابی روایی صوری کیفی و کمی، همه سازه های نظریه انگیزش محافظت نمره تأثیر بالاتر از ۵/۱ کسب نمودند. در بُعد روایی محتوایی، ۹ سوال حذف گردید. پایایی پرسشنامه به صورت قابل قبول برآورد شد. نسخه نهایی پرسشنامه در ۲ بخش متشکل از ویژگی های دموگرافیک و سازه های نظریه انگیزش محافظت دارای ۵۶ گویه و ۸ بُعد مهیا گردید. تحلیل عاملی، برازندگی مدل اندازه گیری فرآیندهای نظریه را تایید نمود.
نتیجه گیری: مطالعه حاضر یکی از تحقیقات پیشرو در بررسی کاربردی بودن نظریه انگیزش محافظت در حیطه مشارکت زنان ایرانی در رفتارهای پیشگیرانه از سرطان پستان می باشد. ابزار سنجش مشارکت در رفتارهای پیشگیرانه از سرطان پستان دارای مشخصه های روان‌سنجی قابل قبولی در جمعیت زنان ایرانی می باشد و می توان از آن به عنوان یک ابزار معتبر بهره برد.
اکرم سجادیان، مریم مظلوم، مریم بصیری، شهپر حقیقت، عصمت السادات هاشمی،
جلد ۱۲، شماره ۳ - ( فصلنامه علمی - پژوهشی بيماري‌هاي پستان ايران ۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه: بروز سرطان پستان آسیب های جسمی و روانی بسیاری را برای بیمار و خانواده او و به ویژه همسر بیماران در پی دارد. بر این اساس، هدف مطالعه بررسی اضطراب، افسردگی و کیفیت زندگی همسر بیماران مبتلا به سرطان پستان، قبل و بعد از درمان می باشد.
روش بررسی: پژوهش حاضر، یک مطالعه توصیفی است که در دو مقطع به فاصله حدود شش ماه در کلینیک تخصصی سرطان پستان جهاد دانشگاهی انجام شد. ۱۴۲ نفر از همسران، به صورت نمونهگیری در دسترس انتخاب و در دو مرحله قبل و بعد از درمان به وسیله پرسشنامههای افسردگی بک، اضطراب بک و فرم کوتاه زمینه یابی سلامت مورد ارزیابی قرار گرفتند.
یافته ها: میزان اضطراب و افسردگی شدید در نوبت دوم (بعد از درمان) کمتر از نوبت اول (قبل از درمان) بود. اضطراب (۰۰۱/۰>p) و افسردگی (۰۰۲/۰ >p) همسران پس از درمان کمتر شده بود. میزان رضایت جنسی قبل از درمان نیز بیش از زمان پس از درمان بود. همسران از نظر ابعاد کیفیت زندگی، در خرده مقیاس های مشکلات جسمانی، محدودیت سلامتی و محدودیت سلامتی هیجانی، در زمان قبل از درمان بهتر از بعد از درمان بیمار بودند و اکثریت همسران پس از درمان بیمار مشکلات جسمی بیشتری داشتند.
نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش مبنی بر سطوح متفاوت مشکلات جسمانی، اضطراب و افسردگی همسران در مراحل قبل و بعد از درمان بیمار، لازم است سیستم های بهداشتی درمانی، خدمات آموزشی و مداخلات رفتاری گسترده تری را در مراحل مختلف تشخیص و درمان بیماری، برای بیمار و خانواده بیمار ارایه نمایند.
نگار مظلوم الحسینی، هادی بهرامی احسان، رضا رستمی، منیژه فیروزی،
جلد ۱۶، شماره ۱ - ( مجله علمی بیماری های پستان ایران ۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی پروتکل بهبود سازگاری مبتنی بر مدل چندوجهی بر سطح سلامت روان زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد.
روش بررسی: مطالعه ی حاضر از نوع کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی و طرح آن از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری شامل بیماران مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به کلینیک تخصصی بیماری‌های پستان شهر مشهد بود. از بین آنها، ۳۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت آموزش پروتکل بهبود سازگاری قرار گرفت و گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس بود. داده ها با روش آزمون تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS-۲۴ تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که بین دو گروه از جهت ترکیب خطی خرده مقیاس های افسردگی، اضطراب و استرس تفاوت معناداری وجود دارد (۳۰/۰=لامبدای ویکلز،۰۵/۰, p<۷۳/۱۷= F). نتایج تحلیل کواریانس تک متغیری نشان داد که پروتکل بهبود سازگاری مبتنی بر مدل چندوجهی موجب کاهش معنادار افسردگی، اضطراب و استرس زنان مبتلا به سرطان پستان شده است (۰۰۱/۰P<) و اندازه اثر گروه بر این متغیرها به ترتیب ۶۵، ۳۳ و ۵۴ درصد بود.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه، پروتکل بهبود سازگاری مبتنی بر مدل چندوجهی با ایجاد سازگاری معنوی، روان شناختی، اجتماعی، عاطفی و جسمانی در زنان مبتلا به سرطان پستان موجب بهبود سطح سلامت روان در آنها شد.
