مجله علمی

---

  مقدمه: سرطان پستان شایع‌ترین نوع سرطان درکل زنان و اولین سرطان شایع میان زنان کشورمان می‌باشد. ازآنجایی‌که روش‌های غربالگری ازجمله بهترین روش‌های تشخیص زودرس می‌باشند که انجام آن‌ها شیوع این سرطان را کاهش می‌دهد، لذا این مطالعه برای بررسی میزان آگاهی و عملکرد در ارتباط با روش‌های غربالگری سرطان پستان قبل و بعد از آموزش میان دبیران شاغل در دبیرستان‌های شهر آمل اجرا شد.

  روش بررسی: این بررسی به‌روش نیمه‌تجربی بر روی ۴۸ نفر از دبیران شاغل در دبیرستان‌های دولتی شهر آمل که به‌روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تصادفی از مناطق مختلف آموزش و پرورش شهری انتخاب شدند، اجرا شد. ابزار گردآوری داده­ها پرسشنامه و چک لیست محقق‌ساخته بوده است که قبل و۶ ماه بعد از آموزش توسط نمونه‌های پژوهش تکمیل گردید، سپس اطلاعات به‌ دست‌آمده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و استفاده از آمار توصیفی انجام شد و ۰۵/۰> P معنی‌دار تلقی گردید.

  یافته‌ها: نتایج حاصل از آزمون‌های آماری نشان داد که قبل از آموزش، درصد افراد دارای آگاهی و عملکرد مطلوب برای خودآزمایی پستان، معاینه کلینیکی و ماموگرافی به‌ترتیب(۳/۹ درصد و۹/۱ درصد)(۰ درصد و ۳/۶ درصد)(۰ درصد و ۰ درصد) بوده و بعد از آموزش این مقادیر به ترتیب به (۵/۳۹ درصد و ۸/۱۴ درصد) ، (۷/۴۰ درصد و۴/۴۴ درصد)، (۹/۵۱ درصد و ۹/۳۸ درصد) افزایش یافته است که تفاوت آماری میان آن‌ها معنی‌دار بوده است(۰۰۰۱/۰= P ) .

نتیجه‌گیری : بر اساس نتایج این پژوهش، آموزش بر بهبود میزان آگاهی و عملکرد روش‌های غربالگری سرطان پستان نقش داشته است. لذا، توصیه می‌شود که سیاست‌هایی جهت آموزش، افزایش مراکز غربالگری و یادآوری منظم جهت غربالگری پستان اتخاذ گردد.

---

اثر شش هفته تمرین استقامتی بر انکوستاتین-M بافت عضلانی و تومور در موش‌های مبتلا به سرطان پستان

زهرا منظری توکلی: دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه تربیت بدنی، دانشگاه آزاد اسلامی کرمان، ایران

صادق امانی شلمزاری: گروه فیزیولوژی ورزش دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزش، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

عبدالرضا کاظمی: گروه فیزیولوژی ورزش، دانشگاه ولی عصر، رفسنجان، ایران

چکیده

مقدمه: انکوستاتین– M(OSM) مایوکاین جدیدی است که با انقباض عضلانی ترشح می­شود و از رشد تومور پستان وابسته به استروژن بازداری می‌کند. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرینات استقامتی بر پروتئین OSM در بافت تومور و بافت عضلانی موش­های حامل سرطان پستان می­باشد.

روش بررسی: پس از آشنا سازی با محیط، تومور سرطان پستان وابسته به گیرنده استروژن ناشی از سلول ‌سرطانی MC۴-L۲ به ۱۶ سر موش­ بالب سی پیوند زده شد و آنها  به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (۸ سر) و تمرین (۸ سر) قرار گرفتند. گروه تمرین به مدت ۶ هفته و ۵ روز در هفته تمرینات استقامتی فزاینده را اجرا کردند. حجم تومور، غذای مصرفی و وزن موش­ها به صورت هفتگی اندازه­گیری شد. در پایان موش­ها قربانی شدند، بافت تومور و بافت عضله دوقلو برداشته شد و در ازت مایع فریز و در دمای °C۷۰- نگهداری شد. از آزمون  tمستقل و آنوا با اندازه‏گیری مکرر برای تحلیل یافته‏های استفاده شد. سنجش OSM با استفاده از کیت الایزای با کد نامبر csb- e۰۴۶۹۷m صورت گرفت.

یافته‏ها: تمرین ورزشی موجب کاهش معنی‏داری در حجم تومور و وزن نهایی تومور گروه تجربی نسبت به گروه کنترل گردید (۰۵/۰p=). همچنین، موش­های تمرین کرده وزن قلب و عضله بیشتری داشتند (۰۵/۰p=). نتایج آزمون T مستقل نیز اختلاف معنی‏دار بین دو گروه تمرین و کنترل را در میزان OSM درون تومور (۹۶/۳t=، ۰۰۱/۰p=)، درون عضله دوقلو (۴/۱۳t=؛ ۰۰۰۱p=)، وزن تومور (۷۲/۷t=، ۰۰۱/۰p=) و نسبت قلب به وزن موش (۵۴/۴t=، ۰۰۱/۰p=) نشان داد.

نتیجه‌گیری: با توجه به کاهش نسبت حجم تومور و وزن تومور و همچنین تغییرات OSM در گروه تمرین استقامتی به نظر می‌رسد این مایوکاین اثر بازدارنده در رشد تومور دارد. نسبت قلب به وزن موش‏ها حاکی از کارآمد بودن تمرینات استقامتی می‏باشد. لذا تمرینات استقامتی با شدت متوسط به عنوان روشی موثر برای کمک به درمان سرطان پستان وابسته به گیرنده استروژن پیشنهاد می‏شود.

---

---

---