پیام خود را بنویسید

جستجو در مقالات منتشر شده


۶ نتیجه برای پیری
سرطان پستان در ایران: روند پژوهش‌های محققان ایرانی در پایگاه مدلاین*
سوسن شاه‌خدابنده، زکیه پیری، محمدحسین بیگلو، مسعود اسدی، نگین چخماچی دوم،
جلد ۲، شماره ۲ - ( فصلنامه بیماریهای پستان ۱۳۸۸ )
چکیده

  مقدمه: شیوع بالای سرطان پستان در سنین پایین در ایران و مشکلات ناشی از این بیماری برای خانواده‌ها لزوم بررسی تحقیقات انجام شده در این زمینه را بدیهی می‌سازد. تحقیق حاضر با هدف تعیین میزان تولیدات علمی ایران در زمینه سرطان پستان و مقایسه آن با سایر کشورهای خاورمیانه صورت گرفته است.

  روش بررسی: پژوهش حاضر Systematic Review می‌باشد و به‌کمک شاخص‌های علم‌سنجی، تولیدات علمی ایران در زمینه سرطان پستان را در پایگاه مدلاین طی سال‌های ۲۰۰۸ - ۱۹۶۵ مورد بررسی قرار داده است. تولیدات علمی از طریق جستجو در مدلاین با یک استراتژی ترکیبی که شامل استفاده از کلیدواژه MeSH و همچنین کلیدواژه‌های پیشنهادی متخصص موضوعی (پزشک) بود، بازیابی شد و اطلاعات به چک‌لیستی که در نرم‌افزار Excel طراحی شده بود، منتقل شد و مورد بررسی قرار گرفت.

  یافته‌ها: ایران، در بازه زمانی مورد بررسی ، ۱۱۴ مدرک علمی در زمینه سرطان پستان داشته ‌است که بیشترین میزان در حوزه فرعی اپیدمیولوژی با میزان ۶ / ۳۸% بوده و پس از آن دو حوزه پژوهش‌های مولکولی پایه و بالینی قرار دارد. میانگین مشارکت بین پژوهشگران ایرانی ۶۷ / ۴ نفر به ازای هر مقاله می‌باشد . حدود ۷۰% از مقالات ایرانی در ژورنال‌های دارای Impact Factor از ۳۹۶ / ۰ ت ا ۶۸۴ / ۵ منتشر شده‌اند. از میان ژورنال‌هایی که مقالات ایرانی را منتشر کرده‌اند، Breast Cancer Research and Treatment بالاترین Impact Factor را دارد. بیشترین تعداد مقالات ایرانی در دو کشور آمریکا و انگلستان به چاپ رسیده است.

نتیجه‌گیری: تولیدات علمی ایران در زمینه سرطان پستان در بازه مورد بررسی به‌ویژه در سال‌های ۲۰۰۱ به بعد به‌صورت خطی افزایش داشته است.
مقایسه تاثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید با استقامتی تداومی بر بیان ژن ErbB۳ در موش‏های مبتلا به سرطان پستان
مهدیه نصیری، مقصود پیری، حسن متین همایی،
جلد ۹، شماره ۳ - ( فصلنامه علمی - پژوهشی بیماری های پستان ایران ۱۳۹۵ )
چکیده

چکیده

مقدمه: در دو دهه اخیر پژوهش‏ها نشان داده‏اند، فعالیت ورزشی منظم نقش مهمی در مهار پیشرفت سرطان پستان دارد، همچنین ErbB۳ می‏تواند به عنوان فاکتور درمانی در کاهش رشد تومور عمل کند، بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید با استقامتی تداومی بر بیان ژن erbB۳ در موش‏های مبتلا به سرطان پستان است.

روش بررسی: ۱۸ سر موش آزمایشگاهی نژاد بالبسی (۶-۸ هفته، وزن ۰۵/۱ ± ۱۹ گرم)، پس از القا سرطان (تزریق MC۴-L۲ زیر پوستی به پهلوی راست موش‏ها) به صورت تصادفی به سه گروه ۶ تایی؛ کنترل، تناوبی شدید، استقامتی تداومی، تقسیم شدند، هر جلسه تمرین تناوبی شدید شامل شش تناوب سه دقیقه و ۲۰ ثانیه‏ای با شدت ۹۵-۹۰ درصد VO۲max و یک دقیقه ریکاوری  با شدت ۳۵-۳۰ درصد VO۲max بین هر تناوب، و هر جلسه تمرین استقامتی تداومی شامل ۶۰ دقیقه دویدن با شدت ۶۵- ۶۰ درصد VO۲maxبود که پنج روز در هفته و به مدت ده هفته اجرا شد.

یافته‏ها: نتایج حاصل از آزمون آنالیز واریانس یک سویه نشان داد، هر دو مدل تمرینی باعث کاهش معنادار بیان ErbB۳ نسبت به گروه کنترل شده است (۰۰۵/۰p=)، اما بین دو گروه تمرینی اختلاف معناداری در میزان بیان ژن ErbB۳ مشاهده نشد (۳۰۴/۰=p) و همچنین هر دو مدل تمرینی باعث کاهش رشد حجم تومور نسبت به گروه کنترل شدند، که در گروه تناوبی شدید، این کاهش بیشتر بود.

نتیجه‏گیری: به نظر می‏رسد HIT نسبت به تمرینات تداومی می‏تواند مداخله موثرتری برای مهار تومور پستان باشد.


اثر ۱۰ هفته تمرین هوازی تداومی بر حجم تومور و بیان ژن‌های IGF-۱، AKT و mTORC۱ میوکارد موش مبتلا به سرطان پستان
احسان حسین زاده نازلو، مقصود پیری، مریم دلفان،
جلد ۱۳، شماره ۱ - ( فصلنامه بيماري‌هاي پستان ايران ۱۳۹۹ )
چکیده
مقدمه: تمرین منظم از افزایش حجم تومور پیشگیری کرده، با راه ‏اندازی مسیرهای سیگنالی در بیان ژن کاردیومیوپاتی را در افراد مبتلا به تومور پستان کاهش می‏دهد. هدف از پژوهش حاضر اثر ۱۰ هفته تمرین هوازی تداومی بر نسبت حجم تومورر، پاسخ IGF-۱، ژن‏ های AKT و mTORC۱ میوکارد موش مبتلا به سرطان پستان بود.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع تجربی است. بدین منظور ۱۲ سر موش ماده نژاد بالبسی به صورت تصادفی به دو گروه ۶تایی، تمرین هوازی تدوامی (E) و کنترل (C) تقسیم شدند. القای تومور به ‏وسیله تزریق MC۴-L۲ انجام شد. تمرین هوازی تداومی شامل ۷۵ دقیقه دویدن با سرعت ثابت ۶۰ تا ۶۵ درصد Vo۲peak، ۵ روز در هفته به مدت ۱۰ هفته انجام شد. حجم تومور به صورت هفتگی توسط کولیس اندازه‏ گیری و ثبت شد. ۲۴ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین موش ‏ها قربانی و بطن چپ آنها خارج شد. پروتئین IGF-۱ با روش وسترن بلات و بیان ژن‏ های  AKT و TORC۱توسط qReal-time سنجش شدند. جهت تحلیل آماری از آزمون t مستقل در سطح آلفای ۰۵/۰ استفاده شد.
یافته­ ها: نتایج نشان داد بیان ژنی IGF-۱ در گروه تمرین هوازی تداومی نسبت به گروه کنترل (۰۸/۰P=) تفاوت معناداری نداشت. در حالی‏ که بیان ژن‏ های AKT (۰۱۶/۰P=) و m TORC۱ (۰۲۲/۰P=) در گروه تمرین نسبت به کنترل افزایش معنی ‏داری داشتند. حجم تومور در گروه تمرین نسبت به کنترل کاهش معناداری داشت (۰۳/۰P=).
نتیجه ‏گیری: بر اساس یافته‏ های به‏ دست آمده می‏ توان چنین نتیجه‏ گیری کرد احتمالا تمرین هوازی تداومی حجم تومور را کاهش می‏ دهد و با افزایش بیان ژن‏ های AKT و mTORC۱ عملکرد قلب را بهبود می‏ بخشد.

تاثیر تمرین استقامتی به همراه مکمل یاری کورکومین بر سطوح پروتئینی VEGF-A و بیان ژن VEGF-r در بافت سرطان موش‌ های ماده مبتلا به سرطان پستان
- فرامز کوچکی لنگرودی، - مقصود پیری، - محمد علی آذربایجانی، مریم دلفان،
جلد ۱۳، شماره ۲ - ( فصلنامه بيماري‌هاي پستان ايران ۱۳۹۹ )
چکیده
مقدمه: سرطان پستان شایع‏ترین و مهم‏ترین عامل مرگ و میر زنان در سراسر دنیا به شمار می‏رود. هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر برآیندی ده هفته تمرین استقامتی به همراه مکمل یاری کورکومین بر رشد سرطان، سطوح پروتئین VEGF-A و بیان ژن VEGF-r در بافت سرطان موش ‏های ماده مبتلا به سرطان پستان بود.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع تجربی بود. ۴۰ سر موش ماده آزمایشگاهی نژاد بالب سی پس از پیوند سرطان پستان ۴T۱، به چهار گروه تمرین استقامتی (پنج هفته، پنج روز در هفته)، کورکومین، تمرین استقامتی-کورکومین و گروه کنترل تقسیم شدند. همه گروه ‏ها ۲۴ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی قربانی شدند و بافت تومور پستان بلافاصله جداسازی شد. بیان پروتئین VEGF-A به روش وسترن بلات و بیان ژن VEGF-r به روش qReal time- PCR سنجیده شد. تجزیه و تحلیل داده­ ها با آزمون One Way ANOVA انجام گردید و معناداری نیز ۰۵/۰>p در نظر گرفته شد.
یافته ‏ها: نتایج پژوهش حاضر کاهش رشد سرطان (۰۰۱/۰>p)، کاهش معنا­دار سطوح پروتئینی VEGF-A (۰۰۱/۰>p) و کاهش بیان ژن VEGF-r (۰۰۱/۰>p) در بافت تومور گروه تمرین، گروه کورکومین و بخصوص گروه تمرین-کورکومین نسبت به گروه کنترل را نشان داد.
نتیجه ‏گیری: به نظر می‏ رسد ۵ هفته تمرین استقامتی همراه با مکمل یاری کورکومین احتمالا با تاثیر مهاری فزآینده بر مکانیرم رگزایی از جمله محور VEGF-A/VEGF-r می ‏تواند باعث کاهش روند رشد سرطان در موش‏ های مبتلا به سرطان نسبت به گروه ‏های مداخل ه‏ای دیگر و گروه کنترل شود.

تاثیر ۱۰ هفته اجرای تمرین تناوبی شدید بر بیان پروتئینی NF-kB و بیان ژن‌ های Atrogin-۱ و MuRF-۱ در مایوست‌ های عضله قلبی موش‌ های ماده مبتلا به سرطان پستان
نعیمه یزدانشناس، مقصود پیری، مریم دلفان،
جلد ۱۳، شماره ۳ - ( فصلنامه بيماري‌هاي پستان ايران ۱۳۹۹ )
چکیده
مقدمه: محدود کردن آتروفی قلبی ناشی از سرطان جهت بهبود میزان بقا و کیفیت زندگی مبتلایان به سرطان یک مساله پراهمیت به‏ شمار می‏رود. هدف از این پژهش بررسی تاثیر ده هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر وزن عضله قلبی، بیان پروتئینی NF-kB، بیان ژن‏ های Atrogin-۱ و MuRF-۱ در عضله قلبی موش‏ های ماده مبتلا به سرطان پستان بود.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع تجربی است. سرطان پستان به ۱۲ سر موش آزمایشگاهی ماده نژاد بالب سی القاء شد، سپس آنها به دو گروه کنترل و HIIT تقسیم شدند. تمرین HIIT شامل شش تناوب دویدن با شدت ۸۵ تا ۹۰ درصد VO۲peak روی نوارگردان، ۹۰ ثانیه ریکاوری فعال بین هر تناوب، ۵ دقیقه گرم کردن و سرد کردن بود. بافت بطن چپ ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین جداسازی شد. از روش وسترن بلات جهت سنجش سطوح پروتئینی NF-Kb، و qReal time – PCR جهت سنجش بیان ژن‏ های Atrogin-۱ و MuRF-۱ در بافت قلب استفاده شد. آزمون t مستقل در سطح معناداری ۰۵/۰≥p جهت تجزیه و تحلیل داده ‏ها استفاده شد.
یافته ­ها: میانگین وزن عضله قلبی در گروه HIIT بیشتر از گروه کنترل بود (۰۰۱/۰p<). کاهش پروتئینی NF-kB (۰۰۴/۰=p)، بیان ژن‏ های Atrogin-۱ (۰۰۱/۰p<) و MuRF-۱ (۰۰۱/۰p<) در بافت قلب گروه تمرین نسبت به گروه کنترل مشاهده شد.
نتیجه­ گیری: احتمالا ۱۰ هفته تمرین HIIT می ‏تواند از طریق مهار محور التهابی NF-kB/Atrogin-۱/MuRF-۱ احتمالا باعث کاهش روند آتروفی و افزایش وزن قلب در موش‏ های مبتلا به سرطان پستان شود.

پیش بینی کارکرد جنسی زناشویی براساس ابعاد ذهن آگاهی: نقش میانجی تصویر بدنی در زنان متاهل با جراحی ماستکتومی
ناهید پیری، عظیمه حاجی پور، امیرمهدی کتانی، الهه پاشایی دستجردی، مریم ادیبی، نسرین جابرقادری،
جلد ۱۸، شماره ۱ - ( مجله علمی بیماری های پستان ایران ۱۴۰۴ )
چکیده
مقدمه: مشکلات جنسی در بیماران مبتلا به سرطان پستان با پیشینه جراحی ماستکتومی موضوعی است که به شدت بر کیفیت زندگی آن­ ها تاثیر منفی دارد و با بالا رفتن هزینه درمانی و بهداشتی همراه است. لذا، پژوهش حاضر به منظور پیش ­بینی کارکرد جنسی زناشویی بر اساس ابعاد ذهن ­آگاهی (صفتی، ارتباطی و جنسی) و نقش میانجی تصویر بدنی در زنان مبتلا به سرطان پستان با پیشینه ماستکتومی انجام گرفت.
روش بررسی: این پژوهش در قالب یک پژوهش توصیفی همبستگی و در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۳ انجام گرفت. نمونه شامل ۱۸۱ بیمار متاهل با جراحی ماستکتومی در استان کرمانشاه بود که به صورت در دسترس انتخاب شدند. برای بررسی اهداف پژوهش از پرسشنامه ذهن ­آگاهی جنسی  (SMM)، ذهن­ اگاهی صفتی (FFMQ)، ذهن ­آگاهی ارتباطی (RMM) و مقیاس کارکرد جنسی زناشویی (MSFS) استفاده شد. نمونه ­گیری به دو صورت آنلاین و حضوری انجام گرفت. برای تحلیل داده ­ها از نرم­ افزار SPSS-۲۵ و R استفاده شد. داده ­ها در بخش توصیفی با استفاده از میانگین، فراوانی، انحراف استاندارد و ضریب همبستگی پیرسون و در بخش آمار استنباطی با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ­ها: نتایج نشان داد که مدل پیشنهادی دارای برازش است. دو بعد ذهن ­آگاهی جنسی و ارتباطی به شکل مستقیم کارکرد جنسی زناشویی را پیش­ بینی کردند (۰/۰۱). همچنین، دو بعد ذهن­ آگاهی ارتباطی و جنسی با نقش میانجی تصویر بدنی به شکل معناداری توانستند کارکرد جنسی زناشویی را در زنان متاهل با پیشینه ماستکتومی پیش­ بینی کند (۰/۰۱).
نتیجه­ گیری: درمان­گران برای بهبود کارکرد جنسی زناشویی مراجعین بهتر است مولفه ­ایی از جمله ذهن­ آگاهی جنسی، ذهن ­آگاهی ارتباطی و تصویر بدنی را هدف درمان قرار دهند. 

صفحه ۱ از ۱     

تمامی حقوق نرم‌افزاری اين وب سایت متعلق به مجله علمی بیماری‌های پستان ایران می‌باشد.

طراحی و برنامه نویسی: یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Iranian Journal of Breast Diseases

Designed & Developed by: Yektaweb