مجله علمی

  مقدمه : شواهد نشان میدهد که پلی مورفیسم در ژن گیرنده استروژن- (ESR۱) a با سرطان پستان و اشکال با ل ینی آن در میان سفید پوستان ارتباط مستقیم دارد. مطالعات اپیدمیولوژی نشان میدهد که سن ابتلا به بیماری در میان سفید پوستان خاور میانه و غربی متفاوت است. در این مطالعه پلی مورفیسم در ژن ESR۱ و ارتباط آن با خطر ابتلا به سرطان پستان در ایران مورد بررسی قرار گرفته است.

  مواد و روشها : نوع مطالعه مورد – شاهدکه با هدف ایجاد پایگاه اطلاعاتی پلی مورفیسم درژن ESR۱ در جمعیت زنان ایران طراحی شد. غربالگری پلی مورفیسم درژن ESR۱ در بیمارانی که به تازگی سرطان پستان در آنها تشخیص داده شده است( ۱۵۰ نفرمورد) ودر زنان کاملا سالم (۱۴۷ نفر کنترل) به کمک روش SSCP-PCR انجام شد.

  یافته ها : نتایج نشان میدهد که پلی مورفیسمی به شکل جهش خاموش تک نوکلئوئیدی (SNP) در جمعیت مورد آزمایش وجود دارد، که قبلا نیز در جمعیتهای متفاوتی گزارش شده بود. فراوانی آلل ۱ (TCC) در کدان ۱۰ (TCT → TCC) (T/C, S۳۹۲S), ،اگزون ۱در بیماران مبتلا به سرطان پستان (۴۵,۷%) بطور قابل ملاحظه ای نسبت به افراد سالم (۳۹.۸%). بیشتر بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود P = ۰,۱۴۸ ) ). بعلاوه ، فراوانی آلل ۱ (TCC) در کدان ۱۰در بیماران مبتلا به سرطان پستان با سابقه فامیلی سرطان پستان (۷۸.۹%) بطور قابل ملاحظه ای نسبت به بیماران سرطان پستان بدون سابقه فامیلی سرطان پستان (۴۰.۸%) بیشتر بود. فراوانی آلل ۱ (TCC) در کدان ۱۰در بیماران مبتلا به سرطان پستا ن بامتاستاز (۵۸.۷%) LN نسبت به بیماران سرطان پستا ن بدون متاستاز (۴۳.۳% )LN نیز بیشتر بود .

  نتیجه گیری : نتایج حاصل از این تحقیق نشان میدهد که پلی مورفیسم ژن گیرنده استروژن آلفا با خطر ابتلا با سرطان پستان درنزد زنان در ایران مرتبط است. اطلاعات بدست آمده نشان می دهد که وجود همبستگی مثبت بین آلل ۱ در کدان ۱۰ و متاستاز LN ، همراه با حضور هر دو آلل ۰ و ۱در کنار هم ممکن است یکی ازپارامترهای مهم در بروز متاستاز LN در سرطان پستان باشند .

  مقدمه : داروی oxaliplatin داروی ضدسرطانی است که نتایج امیدوارکننده‌ای در درمان سرطان پستان نشان داده است. با این وجود، کارکرد بالینی آن توسط عوارض جانبی محدود کننده دوز و فعالیت ضدتومور کم به خاطر تجمع کم آن در بافت تومور تحت تأثیر قرار گرفته است. بنابراین نیاز مبرمی برای گسترش سیستم دارورسانی هدفمندی برای این دارو احساس می‌شود. در این مطالعه روش‌های جدیدی برای ساخت نانوذرات هدفمند غیرفعال حامل oxaliplatin پیشنهاد می‌شود.

  مواد و روش‌ها : نانوذرات pegylated PLGA حامل oxaliplatin برای دستیابی به بازده محبوس‌سازی بالا و توزیع اندازه ذرات خوب به سه روش ساخته شدند. روش امولسیون دوتایی به عنوان روش مرسوم برای محبوس کردن داروهای آبدوست تغییر داده شد و یک روش امولسیون نفوذ حلال خودبخودی اصلاح شده گسترش یافت. روش رسوب‌دهی نانو مرسوم نیز اصلاح شد تا بازده محبوس‌سازی بالا برای داروی آبدوست oxaliplatin بدست آید. نانوذرات از نظر بازده محبوس‌سازی و بارگذاری، اندازه، بارسطحی، مورفولوژی و توزیع دارو مشخصه‌یابی شدند.

  نتایج : اصلاح روش امولسیون دوتایی بازده محبوس‌سازی را از %۳ به %۳۸ افزایش داد. به علاوه، روش رسوب‌دهی نانو اصلاح شده بازده محبوس‌سازی %۳۶ و توزیع یکنواخت ذرات با اندازه متوسط nm ۱۹۴ را سبب شد. روش‌های امولسیونی برای pegylation مناسب‌تر بودند. پروفیل توزیع دارو نقش اصلاحات انجام شده در بهبود بازده محبوس‌سازی تکنیک امولسیونی را تأیید کرد.

  نتیجه‌گیری : در این مطالعه دو روش جدید برای تهیه نانوذرات حامل oxaliplatin به کار گرفته شد و نانوذرات تهیه شده به روش رسوب‌دهی نانو برای رهایش هدفمند دارو امیدوارکننده به نظر می‌رسیدند.  

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی پروتکل بهبود سازگاری مبتنی بر مدل چندوجهی بر سطح سلامت روان زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد.
روش بررسی: مطالعه ­ی حاضر از نوع کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی و طرح آن از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری شامل بیماران مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به کلینیک تخصصی بیماری‌های پستان شهر مشهد بود. از بین آنها، ۳۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت آموزش پروتکل بهبود سازگاری قرار گرفت و گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله ­ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس بود. داده­ ها با روش آزمون­ تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS-۲۴ تحلیل شدند.
یافته­ ها: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که بین دو گروه از جهت ترکیب خطی خرده مقیاس­ های افسردگی، اضطراب و استرس تفاوت معناداری وجود دارد (۳۰/۰=لامبدای ویکلز،۰۵/۰, p<۷۳/۱۷= F). نتایج تحلیل کواریانس تک متغیری نشان داد که پروتکل بهبود سازگاری مبتنی بر مدل چندوجهی موجب کاهش معنادار افسردگی، اضطراب و استرس زنان مبتلا به سرطان پستان شده است (۰۰۱/۰P<) و اندازه اثر گروه بر این متغیرها به ترتیب ۶۵، ۳۳ و ۵۴ درصد بود.
نتیجه ­گیری: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه، پروتکل بهبود سازگاری مبتنی بر مدل چندوجهی با ایجاد سازگاری معنوی، روان شناختی، اجتماعی، عاطفی و جسمانی در زنان مبتلا به سرطان پستان موجب بهبود سطح سلامت روان در آنها شد.