مجله علمی

---

چکیده مقدمه: حلقه بازخوردی بین mir-۲۰۶-ERα استرادیول به عنوان سازوکار نوین در سرطان پستان مطرح شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین ورزشی هوازی بر روند تنظیمی این حلقه‌ بازخوردی در موش‌های مبتلا به سرطان پستان وابسته به استروژن است. روش بررسی: سلول‌های سرطانی MC۴-L۲ به ۲۰ سر موش بالب سی ماده (شش تا هشت هفته، میانگین وزن ۱۵-۱۴ گرم) به‌شکل زیرجلدی تزریق شدند، سپس نمونه‌ها به‌طورتصادفی به دو گروه ۱۰ تایی کنترل و تمرین تقسیم شدند. پس از آن، گروه تمرین به مدت شش هفته، پنج روز در هفته تمرینات هوازی (۱۸-۱۴ متر بر دقیقه) را انجام دادند. پس از پیدایش تومور، طول و عرض تومور با کولیس دیجیتالی هر هفته اندازه‌گیری شد. موش‌ها ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین قربانی شدند، نمونه‌های خونی و بافتی برداشته شد و در دمای ۷۰- درجه ذخیره شد. در ابتدا RNA تام با استفاده از تریزول استخراج شد و میزان بیانmir-۲۰۶ و ERα بافت تومور به روش Real time–PCR و استرادیول پلاسما با روش الایزا اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: سطوح استرادیول (۰۰۱/۰=P) و بیان ERα (۰۰۰۱/۰=P) در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل کاهش و بیان mir-۲۰۶ افزایش معنادار داشت (۰۰۰۱/۰=P). همچنین، حجم تومور در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری نشان داد (۰۳۷/۰=P). نتیجه‌گیری: با توجه به اثر افزایشی تمرین ورزشی هوازی بر بیان miR-۲۰۶ و اثر کاهشی بر بیان ERα و کاهش سطوح استرادیول پلاسما در موش‌های مبتلا به سرطان پستان، تمرین هوازی، این حلقه تنظیمی را به سمت کاهش تکثیر سلولی پیش می‌برد و می‌تواند به عنوان سازوکار نوین در بیان اثرات مثبت و کمک درمانی فعالیت ورزشی بر سرطان پستان در نظر گرفته شود.

---

چکیده مقدمه: شواهد پژوهشی نشان داده‏اند غلظت بالای استرادیول در زنان یائسه خطر ابتلا به سرطان پستان را در آنها افزایش می‏دهد. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر ۱۰ هفته تمرین هوازی بر سطوح استرادیول و درصد چربی بدن در زنان یائسه غیرفعال می‏باشد. روش بررسی: ۲۴ زن یائسه ۹/۳ ±۶/۵۴ سال، به طور تصادفی در دو گروه تجربی (۱۴ نفر) و شاهد (۱۰ نفر) تقسیم شدند. آزمودنی‏های گروه تجربی به مدت۱۰ هفته در یک برنامه تمرینات هوازی (با شدت ۶۵ – ۷۵ درصد حداکثر ضربان قلب، ۲ روز در هفته) شرکت نمودند.گروه کنترل در هیچ‏گونه فعالیت ورزشی شرکت نداشتند. سطوح سرمی استرادیول به روش الایزا و درصد چربی بدن با استفاده از دستگاه ارزیابی ترکیب بدن قبل و بعد از دوره تمرین اندازه‏گیری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده‏ها از SPSS۱۶و آزمون تی مستقل و تی همبسته استفاده شد. یافته‏ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد تمرینات ورزشی اثر معنی داری بر سطوح سرمی استرادیول و درصد چربی بدن زنان یائسه غیر فعال دارای اضافه وزن نداشت. نتیجه‏گیری: بر اساس نتایج به دست آمده از پژوهش حاضر، احتمالا یک دوره تمرین هوازی کوتاه مدت (۱۰ هفته‏ای) با شدت متوسط بر سطوح سرمی استرادیول و درصد چربی بدن زنان یائسه غیرفعال تاثیری ندارد. احتمالا سطوح استرادیول در اثر تمریناتی که با کاهش توده چربی بدن همراه باشد بهبود می‏یابد.

---

چکیده

مقدمه: چاقی از طریق تولید آدیپوکاین‌ها و استروژن عامل خطرزا برای سرطان پستان است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین هوازی بر سطوح آدیپونکتین و استرادیول سرمی زنان مبتلا به سرطان پستان می‌باشد.

روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بود، به منظور انجام پژوهش حاضر ۵۰ بیمار مبتلا به سرطان پستان با میانگین سن ۱۶/۵۱ سال، توده‌ی بدنی ۴۸/۷۲ و قد ۷۴/۱۵۷ سانتی متر از شهر کرمان که در مرحله ۲ سرطان بودند و دوره شیمی‏درمانی را به اتمام رسانده بودند، به طور تصادفی به دو گروه تمرین (۳۰ نفر) و کنترل (۲۰ نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین، به مدت ۸ هفته تمرینات هوازی با شدت ۴۰ تا ۵۵ درصد ضربان قلب هدف اجرا کردند. قبل و پس از اجرای پروتکل تمرین از هر دو گروه نمونه خونی گرفته شد و سطوح سرمی پروتئین‌های آدیپونکتین و استرادیول با روش الایزا و با استفاده از کیت  Bosterسنجیده شد.

یافته­ ها: نتایج پژوهش حاضر کاهش معنی‌دار سطوح سرمی استرادیول (۰۰۰۱/۰P=) و افزایش معنی‌دار سطوح سرمی آدیپونکتین (۰۰۵/۰p=) در گروه تجربی را به دنبال ۸ هفته تمرین هوازی در مقایسه با گروه کنترل نشان داد.

نتیجه‌گیری: کاهش استرادیول بدون مداخله دارویی که هدف هورمون درمانی در بیماران سرطانی است می‌تواند اثر مثبت فعالیت بدنی را نشان دهد. به­نظر می‌رسد آدیپونکتین در کاهش سطوح استرادیول از طریق مهار سنتز کلسترول موثر باشد. با در نظر گرفتن یافته‌های پژوهش، انجام فعالیت منظم هوازی به بیماران مبتلا به سرطان پستان پیشنهاد می‌شود.