پیام خود را بنویسید

جستجو در مقالات منتشر شده


۳ نتیجه برای تمرین ورزشی
اثر تمرینات هوازی- مقاومتی بر گلوبولین متصل به هورمون جنسی و برخی شاخص‏های چاقی در زنان یائسه چاق و دارای اضافه وزن
داود خورشیدی، معصومه سرمدیان، مهناز خرم جاه،
جلد ۹، شماره ۱ - ( ۴-۱۳۹۵ )
چکیده

مقدمه: شواهد پژوهشی نشان داده‏اند که افزایش سطوح گلوبولین متصل به هورمون جنسی در کاهش خطر سرطان پستان نقش مهمی دارد. هدف این مطالعه بررسی اثر تمرینات هوازی- مقاومتی بر سطوح سرمی گلوبولین متصل به هورمون جنسی و برخی شاخص‏های چاقی در زنان یائسه چاق و دارای اضافه وزن بود.

روش بررسی: در این مطالعه ۲۴ زن یائسه چاق و دارای اضافه وزن با میانگین سن ۹/۳±۶/۵۴ سال و شاخص توده بدن ۷/۴±۴/۳۱ کیلوگرم بر متر مربع به طور تصادفی در دو گروه تجربی (۱۴نفر) و کنترل (۱۰نفر) قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت ۱۰ هفته در یک برنامه تمرینات هوازی (با شدت ۶۵ تا ۷۵% ضربان قلب بیشینه) و مقاومتی (با شدت ۵۵ تا ۶۵% یک تکرار بیشینه) شرکت نمودند. وزن، شاخص توده بدن، دور کمر، درصد چربی بدن و سطوح سرمی گلوبولین متصل به هورمون جنسی در وضعیت پایه و پس از ۱۰ هفته تمرین اندازه‏گیری شدند.

یافته‏ها: پس از ۱۰ هفته، تفاوت معنی‏داری در سطوح سرمی گلوبولین متصل به هورمون جنسی بین دو گروه مشاهده نشد. همچنین تفاوت معنی‏داری در مقادیر وزن، شاخص توده بدن، دور کمر و درصد چربی بدن بین دو گروه نشان داده نشد.

نتیجه‏گیری: یافته‏های این مطالعه نشان داد ۱۰ هفته تمرین هوازی- مقاومتی با شدت متوسط بر سطوح گلوبولین متصل به هورمون جنسی و ترکیب بدن زنان یائسه چاق و دارای اضافه وزن تاثیری نداشت. به نظر می‏رسد در پاسخ به تمریناتی که با کاهش بافت چربی بدن همراه نباشند در سطوح گلوبولین متصل به هورمون جنسی تغییر مطلوبی ایجاد نمی‏شود.  


تاثیر دوره های تمرین هوازی بر رشد تومور و بیان ژن و پروتئین BCL-۲ در موش‌ های ماده مبتلا به سرطان پستان
یوسف شاه ولی کوه شوری، سید محمد مرندی، مهدی کارگرفرد، گلناز واثقی، سید جمال مشتاقیان،
جلد ۱۳، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۳۹۹ )
چکیده
مقدمه: هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تمرین هوازی به همراه بی‏تمرینی در فازهای مختلف پیشگیری بر روی بیان ژن و پروتئین BCl-۲ بود.
روش بررسی: ۳۲ سر موش Balb-c ماده (۱۸-۲۰g) خریداری شد و به‏ طور تصادفی در گروه ‏های پیشگیری مقدماتی (A)، پیشگیری اولیه (B)، پیشگیری ثانویه (C) و کنترل (D) قرار گرفتند. گروه A پس از ۴ هفته تمرین هوازی و تزریق سلول‏ های ۴T۱، ۸ هفته بی ‏تمرینی داشتند. گروه B پس از تزریق سلول‏ های ۴T۱ به مدت ۴ هفته تمرین هوازی انجام دادند و سپس به مدت ۴ هفته بی ‏تمرینی داشتند. در گروه C پس از تزریق سلول‏ های سرطانی و بعد از آن ۴ هفته بی‏ تحرکی و سپس ۴ هفته تمرین هوازی انجام شد. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی و دوره‏ های بی‏ تمرینی پس از بی‏هوشی، قربانی کردن و بافت‏ برداری انجام شد. برای اندازه‏ گیری میزان بیان ژن از RT PCR و برای سنجش میزان پروتئین از WB استفاده شد. برای تحلیل داده ‏ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد.
یافته‏ ها: نتایج نشان داد که میانگین بیان ژن در اثر تمرین هوازی بین گروه‏ های (۴۸۱/۰) A، (۳۲۳/۰) B و (۰۳۵/۰) Cنسبت به گروه کنترل (۷۱۱/۱)D در حد معنی­داری (۰۰۱/۰P=) متفاوت بود. همچنین تمرین هوازی باعث تفاوت معنی‏ دار میزان بیان پروتئین (۰۰۵/۰P=)  BCl-۲بین گروه­ های (۶۹۲/۰)A ، (۸۲۱/۰)B و (۶۷۰/۰)C نسبت به گروه (۰۰۰/۱)D  شد. لازم به ذکر است که رشد تومور در گروه­ های تجربی نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی ‏داری نداشت (۰۹۲/۰P=).
نتیجه‏ گیری: ورزش احتمالا بتواند با کاهش عوامل ضد آپوپتوزی در سلول‏ های توموری منجر به ایجاد آپوپتوز و مرگ سلول‏ های توموری و کاهش رشد تومور و بهبود وضعیت بیمار شود.

بررسی اثربخشی تمرینات ترکیبی (هوازی-مقاومتی) بر نشانگرهای التهابی در زنان چاق یائسه مستعد سرطان پستان: کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده، گروه کنترل موازی و یک مرکزی
وحید ساری صراف، جواد وکیلی، مریم حیدریان،
جلد ۱۶، شماره ۳ - ( ۵-۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه: چاقی بیماری مزمن ناشی از عدم تعادل هموستاز است که با خطر ابتلا به سرطان پستان وابسته به استروژن پس از یائسگی مرتبط است. هدف مطالعه حاضر بررسی اثرات تمرین ترکیبی (استقامتی- مقاومتی) بر نشانگرهای التهابی[اینترلوکین-۶(IL-۶)، تومور نکروز دهنده-آلفا (TNF-α) و استرادیول(E۲)] و شاخص­های عملکردی (VO۲max، تعادل،انعطاف پذیری و قدرت) زنان یائسه چاق مستعد سرطان پستان بود.
روش بررسی: تحقیق ما از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی‌ و کنترل‌شده کور سازی نشده بود. سی زن یائسه کم تحرک و چاق در این مطالعه شرکت کردند [سن ۴۵ تا ۵۵ سال، دارای اضافه وزن یا چاق (BMI≥۲۵ kg/m۲)، غیر فعال (≤۱۵۰ min/week  فعالیت ورزشی) ، نمره خطر ۵ ساله ابتلا به  سرطان پستان مدل گیل بالاتر از (۱/۶۶)] و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (CT، n=۱۲)  و کنترل (CG، n=۱۳) تقسیم شدند. آزمودنی­ ها در یک مداخله ۱۲ هفته ­ای تحت نظارت (۵ روز در هفته؛تمرین هوازی ۳ جلسه ۳۰دقیقه و تمرین مقاومتی دو جلسه ۶۰ دقیقه) شرکت کردند. قبل و بعد از مداخله، نمونه خون برای ارزیابی سطوح E۲ و بیان ژن IL-۶  و TNF-α  از داوطلبان اخذ شد. شاخص­های عملکردی (قدرت، VO۲max، انعطاف و تعادل) در سه مرحله پیش، بین و انتهای مداخله اندازه ­گیری شد. بیان کمی ژن با استفاده از روش ۲-∆∆ct و از طریق نرم افزار REST ارزیابی شد. از آنوا و تعقیبی بونفرونی برای مقایسه ­ی گروه‌ها در سطح معنا‌داری ۰/۰۵α<  استفاده شد.         
یافته­ ها: در پاسخ به پروتکل تمرینات ترکیبی؛ ، توده چربی(FM)، توده بدون چربی) LBM) و دور کمر (WC) در گروه تجربی به طور معنی­داری نسبت به گروه کنترل بهبود یافت(۰/۰۵P<، به طوری که کاهش توده چربی (۷/۷۳- %) و افزایش توده بدون چربی (۲/۵+ %) در گروه تجربی مشاهده شد.کاهش قابل توجهی در بیان IL-۶ (۰/۰۰۴P=) و TNF-α (۰/۰۰۱۳P=) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد؛ در حالی که تفاوت معنی­داری در سطوح استرادیول در گروه تجربی نسبت به کنترل وجود نداشت (۰/۰۵P>). تعادل (۰/۰۰۱P= )،  VO۲max(۰/۰۰۱P= )، قدرت ]فشردن دست (۰/۰۰۱P= )، بیشینه اندام تحتانی (۰/۰۰۱P= )] و انعطاف پذیری (۰/۰۰۲P= ) نیز  در گروه تجربی به طورمعنی داری نسبت به گروه کنترل افزایش یافت.
نتیجه گیری:  به نظر می رسد تمرینات ترکیبی و کاهش توده چربی ناشی از تمرینات ترکیبی، افزایش سیتوکین­ های پیش التهابی را کاهش داده که یکی از عوامل خطر در بروز سرطان پستان است. بنابراین، این مطالعه شواهد بیشتری از تعامل پیچیده بین استرادیول، سایتوکین­های پیش التهابی، بافت چربی و توده عضلانی را در زنان یائسه ارائه می­دهد.

صفحه ۱ از ۱     

تمامی حقوق نرم‌افزاری اين وب سایت متعلق به مجله علمی بیماری‌های پستان ایران می‌باشد.

طراحی و برنامه نویسی: یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Iranian Journal of Breast Diseases

Designed & Developed by: Yektaweb