مجله علمی

مقدمه: مهم‏ترین تومورمارکرها در تعیین پیش‏ آگهی و نوع درمان سرطان پستان، بروز رسپتورهای استروژن و پروژسترون است. همچنین بیومارکر Ki۶۷ (نشانگر میتوز)، سرعت رشد و تکثیر تومور را نشان می‌دهد، گرید یک عامل تعیین‏کننده در پیش ‏آگهی و رفتار تومور است و غدد لنفاوی درگیر یک عامل پیشگویی‌کننده مهم برای قدرت تهاجم سرطان پستان محسوب می‌شود، لذا هدف از انجام این مقاله، ارزیابی ایمینوهیستوشیمیایی رسپتور استروژن و پروژسترون در بیماران مبتلا به سرطان پستان  و ارتباط آن با میزان تکثیر و درجه توموراست.

روش بررسی‌: ‌‌‌در این مطالعه توصیفی تحلیلی، ۱۸۴ بیمار مبتلا به سرطان پستان در محدوده سال‏های ۱۳۹۲-۱۳۸۹ از بیمارستان شهید صدوقی یزد انتخاب شدند. تکنیک ایمینوهیستوشیمی برای ارزیابی میزان رسپتور استروژن، پروژسترون و تکثیر تومور (Ki۶۷) به کار برده شد. آنالیز آماری با استفاده از تست پیرسون، تای کندال و رگرسیون خطی انجام گرفت.

یافته ­ها: در این مطالعه، میانگین میزان بروزPR , ER  و  Ki۶۷در افراد مبتلا به سرطان پستان به ترتیب ۳/۱۳± ۱۶/۶۹، ۲/۱۲±۳۲/۵۸ ،۶۳/۱۸±۳۲/۲۶% بود و ارتباط معکوسی بین میزان گیرنده استروژن و پروژسترون با گرید وجود داشت (P<۰,۰۵)، اما ارتباطی بین گیرنده استروژن و پروژسترون با تکثیر سلول و سن بیمار وجود نداشت (P>۰,۰۵).

نتیجه‌گیری:  نتایج این مطالعه نشان داد که میزان بیان رسپتور استروژن و پروژسترون و تکثیر سلول ‌‌در تومورهای بافتی بیماران مبتلا به سرطان پستان متفاوت است. همچنین میزان بیان بالای رسپتورهای استروئیدی با کاهش درجه تومور در بیماران مبتلا به سرطان پستان همراه است.