آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
جلد 16، شماره 4 - ( مجله علمی بیماری های پستان ایران 1402 )
جلد 16 شماره 4 صفحات 81-69 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 10879
Ethics code: IR.ZAUMS.REC.1402.101
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
faghihi H, dahmardeh H. Effect of self-compassion program on hope in female patients with breast cancer. ijbd 2023; 16 (4) :69-81
URL: http://ijbd.ir/article-1-1063-fa.html
URL: http://ijbd.ir/article-1-1063-fa.html
فقیهی حامد، دهمرده هانیه. تاثیر اجرای برنامه خودشفقتی بر امید در زنان مبتلا به سرطان پستان. بیماری‌های پستان ایران. 1402; 16 (4) :69-81
حامد فقیهی1 
، هانیه دهمرده 2
، هانیه دهمرده 2
1- گروه بیهوشی دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان ، ایران
2- گروه داخلی-جراحی دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان ، ایران ، haniedahmardeh@gmail.com
2- گروه داخلی-جراحی دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان ، ایران ، haniedahmardeh@gmail.com
چکیده: (542 مشاهده)
مقدمه: ابتلا به سرطان پستان می‌تواند منجر به کاهش امید افراد شود و زندگی آنان را تحت تأثیر قرار دهد ازاین‌رو برنامه‌ریزی برای حفظ یا ارتقای امید در این بیماران با آموزش‌هایی متمرکز بر شفقت به خود، ضروری به نظر می‌رسد. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر اجرای برنامه خودشفقتی بر امید بیمارانِ زن مبتلا به سرطان پستان انجام شد.
روش بررسی: در مطالعه مداخله‌ای حاضر، 60 بیمار ِزن مبتلا به سرطان پستان شهر زاهدان در سال 1402به روش در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی سازی بلوکی در دو گروه 30 نفره مداخله و کنترل قرار گرفتند. جهت بیماران گروه مداخله، 8 جلسه برنامه آموزشی خودشفقتی اجرا گردید. قبل و 3 ماه پس از اجرای مداخله، امید بیماران با استفاده از پرسشنامه امید اسنایدر اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری تی‌مستقل، تی زوج و کای اسکوئر تحت نرم‌افزار آماری SPSS21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: نتایج آزمون تی‌مستقل سه ماه بعد از مداخله آموزشی اختلاف آماری معنی‌داری برای میانگین نمره کل امید، تفکر عاملی و تفکر راهبردی بین دو گروه کنترل و مداخله نشان داد (001/0=P). از طرفی آزمون تی‌زوجی نشان‌دهنده‌ی افزایش معنی‌دار میانگین نمره کل امید و مؤلفه‌های تفکر عاملی و تفکر راهبردی سه ماه بعد از اتمام مداخله آموزشی در گروه مداخله است (001/0=P).
نتیجهگیری: یافته‌های پژوهش حاضر حاکی از تأثیر مثبت برنامه خودشفقتی بر امید بیماران مبتلا به سرطان پستان توسط پرستاران است. لذا می‌توان برنامه آموزشی- ارتباطی مذکور را که شیوه‌ای آسان، ارزان‌قیمت، قابل‌اجرا، ایمن و مؤثر است را جهت ارتقای امید بیماران بعد تشخیص سرطان پستان بکار بست. با توجه به محدودیت‌های مطالعه حاضر، اجرای تحقیقات بیشتری در این خصوص پیشنهاد می‌شود.
روش بررسی: در مطالعه مداخله‌ای حاضر، 60 بیمار ِزن مبتلا به سرطان پستان شهر زاهدان در سال 1402به روش در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی سازی بلوکی در دو گروه 30 نفره مداخله و کنترل قرار گرفتند. جهت بیماران گروه مداخله، 8 جلسه برنامه آموزشی خودشفقتی اجرا گردید. قبل و 3 ماه پس از اجرای مداخله، امید بیماران با استفاده از پرسشنامه امید اسنایدر اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری تی‌مستقل، تی زوج و کای اسکوئر تحت نرم‌افزار آماری SPSS21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: نتایج آزمون تی‌مستقل سه ماه بعد از مداخله آموزشی اختلاف آماری معنی‌داری برای میانگین نمره کل امید، تفکر عاملی و تفکر راهبردی بین دو گروه کنترل و مداخله نشان داد (001/0=P). از طرفی آزمون تی‌زوجی نشان‌دهنده‌ی افزایش معنی‌دار میانگین نمره کل امید و مؤلفه‌های تفکر عاملی و تفکر راهبردی سه ماه بعد از اتمام مداخله آموزشی در گروه مداخله است (001/0=P).
نتیجهگیری: یافته‌های پژوهش حاضر حاکی از تأثیر مثبت برنامه خودشفقتی بر امید بیماران مبتلا به سرطان پستان توسط پرستاران است. لذا می‌توان برنامه آموزشی- ارتباطی مذکور را که شیوه‌ای آسان، ارزان‌قیمت، قابل‌اجرا، ایمن و مؤثر است را جهت ارتقای امید بیماران بعد تشخیص سرطان پستان بکار بست. با توجه به محدودیت‌های مطالعه حاضر، اجرای تحقیقات بیشتری در این خصوص پیشنهاد می‌شود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تشخیص، درمان، بازتوانی
دریافت: 1402/5/10 | پذیرش: 1402/8/29 | انتشار: 1402/10/17
دریافت: 1402/5/10 | پذیرش: 1402/8/29 | انتشار: 1402/10/17
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
