آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
جلد 16، شماره 3 - ( مجله علمی بیماری های پستان ایران 1402 )
جلد 16 شماره 3 صفحات 26-4 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.TABRIZU.REC.1400.048
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sari-Sarraf V, vakili J, heidaryan M. Evaluating the Efficacy Concurrent (Aerobic-Resistance) Training Program on the Circulating Inflammatory Markers in Obese Postmenopausal Women at High-Risk of Breast Cancer: A Randomized, Parallel-Controlled and One-Center Clinical Trial. ijbd 2023; 16 (3) :4-26
URL: http://ijbd.ir/article-1-1026-fa.html
URL: http://ijbd.ir/article-1-1026-fa.html
ساری صراف وحید، وکیلی جواد، حیدریان مریم. بررسی اثربخشی تمرینات ترکیبی (هوازی-مقاومتی) بر نشانگرهای التهابی در زنان چاق یائسه مستعد سرطان پستان: کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده، گروه کنترل موازی و یک مرکزی. بیماری‌های پستان ایران. 1402; 16 (3) :4-26
وحید ساری صراف* 
1، جواد وکیلی2 ، مریم حیدریان2
1، جواد وکیلی2 ، مریم حیدریان2
1- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران ، sarraf@tabrizu.ac.ir
2- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
2- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
چکیده: (1125 مشاهده)
مقدمه: چاقی بیماری مزمن ناشی از عدم تعادل هموستاز است که با خطر ابتلا به سرطان پستان وابسته به استروژن پس از یائسگی مرتبط است. هدف مطالعه حاضر بررسی اثرات تمرین ترکیبی (استقامتی- مقاومتی) بر نشانگرهای التهابی[اینترلوکین-6(IL-6)، تومور نکروز دهنده-آلفا (TNF-α) و استرادیول(E2)] و شاخصهای عملکردی (VO2max، تعادل،انعطاف پذیری و قدرت) زنان یائسه چاق مستعد سرطان پستان بود.
روش بررسی: تحقیق ما از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی و کنترل‌شده کور سازی نشده بود. سی زن یائسه کم تحرک و چاق در این مطالعه شرکت کردند [سن 45 تا 55 سال، دارای اضافه وزن یا چاق (BMI≥25 kg/m2)، غیر فعال (≤150 min/week فعالیت ورزشی) ، نمره خطر 5 ساله ابتلا به سرطان پستان مدل گیل بالاتر از (1/66)] و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (CT، n=12) و کنترل (CG، n=13) تقسیم شدند. آزمودنی ها در یک مداخله 12 هفته ای تحت نظارت (5 روز در هفته؛تمرین هوازی 3 جلسه 30دقیقه و تمرین مقاومتی دو جلسه 60 دقیقه) شرکت کردند. قبل و بعد از مداخله، نمونه خون برای ارزیابی سطوح E2 و بیان ژن IL-6 و TNF-α از داوطلبان اخذ شد. شاخصهای عملکردی (قدرت، VO2max، انعطاف و تعادل) در سه مرحله پیش، بین و انتهای مداخله اندازه گیری شد. بیان کمی ژن با استفاده از روش 2-∆∆ct و از طریق نرم افزار REST ارزیابی شد. از آنوا و تعقیبی بونفرونی برای مقایسه ی گروه‌ها در سطح معنا‌داری 0/05α< استفاده شد.
یافته ها: در پاسخ به پروتکل تمرینات ترکیبی؛ ، توده چربی(FM)، توده بدون چربی) LBM) و دور کمر (WC) در گروه تجربی به طور معنیداری نسبت به گروه کنترل بهبود یافت(0/05P<، به طوری که کاهش توده چربی (7/73- %) و افزایش توده بدون چربی (2/5+ %) در گروه تجربی مشاهده شد.کاهش قابل توجهی در بیان IL-6 (0/004P=) و TNF-α (0/0013P=) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد؛ در حالی که تفاوت معنیداری در سطوح استرادیول در گروه تجربی نسبت به کنترل وجود نداشت (0/05P>). تعادل (0/001P= )، VO2max(0/001P= )، قدرت ]فشردن دست (0/001P= )، بیشینه اندام تحتانی (0/001P= )] و انعطاف پذیری (0/002P= ) نیز در گروه تجربی به طورمعنی داری نسبت به گروه کنترل افزایش یافت.
نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات ترکیبی و کاهش توده چربی ناشی از تمرینات ترکیبی، افزایش سیتوکین های پیش التهابی را کاهش داده که یکی از عوامل خطر در بروز سرطان پستان است. بنابراین، این مطالعه شواهد بیشتری از تعامل پیچیده بین استرادیول، سایتوکینهای پیش التهابی، بافت چربی و توده عضلانی را در زنان یائسه ارائه میدهد.
روش بررسی: تحقیق ما از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی و کنترل‌شده کور سازی نشده بود. سی زن یائسه کم تحرک و چاق در این مطالعه شرکت کردند [سن 45 تا 55 سال، دارای اضافه وزن یا چاق (BMI≥25 kg/m2)، غیر فعال (≤150 min/week فعالیت ورزشی) ، نمره خطر 5 ساله ابتلا به سرطان پستان مدل گیل بالاتر از (1/66)] و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (CT، n=12) و کنترل (CG، n=13) تقسیم شدند. آزمودنی ها در یک مداخله 12 هفته ای تحت نظارت (5 روز در هفته؛تمرین هوازی 3 جلسه 30دقیقه و تمرین مقاومتی دو جلسه 60 دقیقه) شرکت کردند. قبل و بعد از مداخله، نمونه خون برای ارزیابی سطوح E2 و بیان ژن IL-6 و TNF-α از داوطلبان اخذ شد. شاخصهای عملکردی (قدرت، VO2max، انعطاف و تعادل) در سه مرحله پیش، بین و انتهای مداخله اندازه گیری شد. بیان کمی ژن با استفاده از روش 2-∆∆ct و از طریق نرم افزار REST ارزیابی شد. از آنوا و تعقیبی بونفرونی برای مقایسه ی گروه‌ها در سطح معنا‌داری 0/05α< استفاده شد.
یافته ها: در پاسخ به پروتکل تمرینات ترکیبی؛ ، توده چربی(FM)، توده بدون چربی) LBM) و دور کمر (WC) در گروه تجربی به طور معنیداری نسبت به گروه کنترل بهبود یافت(0/05P<، به طوری که کاهش توده چربی (7/73- %) و افزایش توده بدون چربی (2/5+ %) در گروه تجربی مشاهده شد.کاهش قابل توجهی در بیان IL-6 (0/004P=) و TNF-α (0/0013P=) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد؛ در حالی که تفاوت معنیداری در سطوح استرادیول در گروه تجربی نسبت به کنترل وجود نداشت (0/05P>). تعادل (0/001P= )، VO2max(0/001P= )، قدرت ]فشردن دست (0/001P= )، بیشینه اندام تحتانی (0/001P= )] و انعطاف پذیری (0/002P= ) نیز در گروه تجربی به طورمعنی داری نسبت به گروه کنترل افزایش یافت.
نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات ترکیبی و کاهش توده چربی ناشی از تمرینات ترکیبی، افزایش سیتوکین های پیش التهابی را کاهش داده که یکی از عوامل خطر در بروز سرطان پستان است. بنابراین، این مطالعه شواهد بیشتری از تعامل پیچیده بین استرادیول، سایتوکینهای پیش التهابی، بافت چربی و توده عضلانی را در زنان یائسه ارائه میدهد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تغذیه، روانشناسی، ورزش
دریافت: 1401/10/3 | پذیرش: 1402/4/17 | انتشار: 1402/8/1
دریافت: 1401/10/3 | پذیرش: 1402/4/17 | انتشار: 1402/8/1
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
