آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
جلد 16، شماره 1 - ( مجله علمی بیماری های پستان ایران 1402 )
جلد 16 شماره 1 صفحات 95-85 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Salahuddin Jasim S, Ibrahim Taha. Role of type III Interferon (IL-29) on HSV-1 infection in breast cancer patients suffering from periodontitis and receiving chemotherapy. ijbd 2023; 16 (1) :85-95
URL: http://ijbd.ir/article-1-1043-fa.html
URL: http://ijbd.ir/article-1-1043-fa.html
صلاح الدین جاسم سیف، ابراهیم طاها غاده. نقش اینترفرون نوع III (IL-29) بر عفونت HSV-1 در بیماران مبتلا به سرطان پستان دارای پریودنتیت و دریافت کننده شیمی درمانی. بیماری‌های پستان ایران. 1402; 16 (1) :85-95
1- گروه علوم پایه میکروبیولوژی دهان، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه بغداد، بغداد، عراق ، saifsalahuddinjasims@gmail.com
2- گروه علوم پایه میکروبیولوژی دهان، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه بغداد، بغداد، عراق
2- گروه علوم پایه میکروبیولوژی دهان، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه بغداد، بغداد، عراق
چکیده: (949 مشاهده)
مقدمه: پریودنتیت اختلال التهابی ناشی از عفونت بافت‌های حمایتی دندان‌ها (پریودنتیوم) است. از آنجایی‌که درمان‌های سرطان پستان با افزایش بیماری پریودنتال همراه است و در بیماری پریودنتال نیز میزان اینترلوکین 29 افزایش می‌یابد به نظر می‌رسد که با بررسی سطح اینترلوکین 29 می‌توان این بیماری را پیش بینی نموده و اقدامات موثر برای پیشگیری از آن انجام داد. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط میزان اینترلوکین 29 و میزان آنتی ژن HSV-1 با پریودنتیت در زنان مبتلا به سرطان پستان بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، مجموعاً 90 زن با سرطان پستان مراجعه کننده به کلینیک دندانپزشکی بغداد در سال 1400 و در سه گروه دارای پریودنتیت و پس از دریافت شیمی درمانی (30=n)، دارای پریودنتیت بدون درمان شیمی درمانی (30=n) و بدون پریودنتیت به عنوان گروه کنترل (30=n) مورد بررسی قرار گرفتند. سطح اینترلوکین 29 و آنتی ژن HSV-1 با استفاده از نمونه بزاق افراد و با روش الایزا اندازه گیری شد. میانگین سطح دو مارکر با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه در بین سه گروه تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: میانگین آنتی ژن HSV-1 در گروه بیماران دارای پریودنتیت و پس از دریافت شیمی درمانی بیش از سایر گروه‌ها بود اما بین سه گروه تفاوت آماری معنی دار مشاهده نشد (071/0=P). در حالی که میانگین اینترلوکین 29 در گروه پریودنتیت با دریافت شیمی درمانی (85/296) نسبت به گروه پریودنتیت بدون شیمی درمانی (99/314) و کنترل (79/303) به طور غیرمعنی داری کاهش داشت (572/0=P).
نتیجه‌گیری: افزایش سطح اینترلوکین 29 در مبتلایان به سرطان پستان دارای پریودنتیت نسبت به افراد بدون بیماری پریودنتیت و بالاتر بودن میزان آنتی ژن ویروس HSV-1 بیماران دارای پریودنتیت دریافت کننده شیمی، نشان دهنده افزایش شانش ابتلا به بیماری پریودنتیت در مبتلایان به سرطان پستان می‌باشد که این موضوع بر اهمیت توجه به سلامت دهان و دندان در مبتلایان به سرطان پستان تاکید دارد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، مجموعاً 90 زن با سرطان پستان مراجعه کننده به کلینیک دندانپزشکی بغداد در سال 1400 و در سه گروه دارای پریودنتیت و پس از دریافت شیمی درمانی (30=n)، دارای پریودنتیت بدون درمان شیمی درمانی (30=n) و بدون پریودنتیت به عنوان گروه کنترل (30=n) مورد بررسی قرار گرفتند. سطح اینترلوکین 29 و آنتی ژن HSV-1 با استفاده از نمونه بزاق افراد و با روش الایزا اندازه گیری شد. میانگین سطح دو مارکر با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه در بین سه گروه تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: میانگین آنتی ژن HSV-1 در گروه بیماران دارای پریودنتیت و پس از دریافت شیمی درمانی بیش از سایر گروه‌ها بود اما بین سه گروه تفاوت آماری معنی دار مشاهده نشد (071/0=P). در حالی که میانگین اینترلوکین 29 در گروه پریودنتیت با دریافت شیمی درمانی (85/296) نسبت به گروه پریودنتیت بدون شیمی درمانی (99/314) و کنترل (79/303) به طور غیرمعنی داری کاهش داشت (572/0=P).
نتیجه‌گیری: افزایش سطح اینترلوکین 29 در مبتلایان به سرطان پستان دارای پریودنتیت نسبت به افراد بدون بیماری پریودنتیت و بالاتر بودن میزان آنتی ژن ویروس HSV-1 بیماران دارای پریودنتیت دریافت کننده شیمی، نشان دهنده افزایش شانش ابتلا به بیماری پریودنتیت در مبتلایان به سرطان پستان می‌باشد که این موضوع بر اهمیت توجه به سلامت دهان و دندان در مبتلایان به سرطان پستان تاکید دارد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
