آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
جلد 17، شماره 3 - ( مجله علمی بیماری های پستان ایران 1403 )
جلد 17 شماره 3 صفحات 32-16 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sarbazi F, GHavvasi Heris M, Smkhani Akbarinejhad H. Effectiveness of Compassion-based Couple Therapy in Family Functioning and Marital Life Quality of Couples with Spouses Suffering from Breast Cancer. ijbd 2024; 17 (3) :16-32
URL: http://ijbd.ir/article-1-1111-fa.html
URL: http://ijbd.ir/article-1-1111-fa.html
سربازی فاطمه، غواصی هریس معصومه، اسمخانی اکبری‌نژاد هادی. اثربخشی زوجدرمانی متمرکز بر شفقت بر کارکرد خانواده و کیفیت زندگی زناشویی زوجین دارای همسر مبتلا به سرطان پستان. بیماری‌های پستان ایران. 1403; 17 (3) :16-32
1- گروه روانشناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران
2- گروه روانشناسی، موسسه آموزش عالی نبی اکرم(ص)، تبریز، ایران
3- گروه روانشناسی، موسسه آموزش عالی نبی اکرم(ص)، تبریز، ایران ،hadiakbarinejhad@yahoo.com
2- گروه روانشناسی، موسسه آموزش عالی نبی اکرم(ص)، تبریز، ایران
3- گروه روانشناسی، موسسه آموزش عالی نبی اکرم(ص)، تبریز، ایران ،
چکیده: (204 مشاهده)
مقدمه: سرطان پستان بر رابطه زناشویی زنان و همسران‌شان تأثیر منفی می‌گذارد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی زوجدرمانی متمرکز بر شفقت بر کارکرد خانواده و کیفیت زندگی زناشویی زوجین دارای همسر مبتلا به سرطان پستان بود.
روش بررسی: روش انجام پژوهش مداخله‌ای بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان مبتلا به سرطان پستان شهر تبریز و همسران آن‌ها که در بازه زمانی چهار ماهه از خرداد تا پایان شهریور 1402 به بیمارستان الزهرا تبریز مراجعه کرده بودند تشکیل داد. در مجموع، 16 زوج با رعایت ملاک‌های ورود به‌مطالعه و با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب، و به‌صورت تصادفی بلوکی به دو گروه مداخله (8 زوج) و گواه (8 زوج) تقسیم شدند. گروه مداخله زوجدرمانی متمرکز بر شفقت را در 8 جلسه 5/1 ساعته (دو ماه، هفته‌ای یک جلسه) به‌صورت گروهی، طبق برنامه درمانی کاظمی و همکاران دریافت کردند، و گروه گواه هیچ درمانی را دریافت نکردند. هر دو گروه، پیش، پس و 5 ماه پس از مداخله به پرسشنامه‌های 60 سوالی کارکرد خانواده اپشتاین و همکاران (1983) و 39 سوالی تنظیم کیفیت زندگی زناشویی ژانگ و همکاران (2013) پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل یافته‌ها از طریق آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و با استفاده از نرم‌افزار SPSS-24 انجام گرفت.
یافته‌ها: در پیش‌آزمون، میانگین و انحراف معیار گروه مداخله برای کارکرد خانواده زنان 4/01±106/88 و مردان 2/41±109/25 و برای کیفیت زندگی زناشویی زنان 2/51±77/38 و مردان 3/16±70/75، و در گروه گواه برای کارکرد خانواده زنان 3/58±102/38و مردان 2/97±106/75 و برای کیفیت زندگی زناشویی زنان 3/08±70/88و مردان 2/63±73/50 بود (0/05<p). زوجدرمانی متمرکز بر شفقت (کارکرد خانواده زنان 3/40±113/62 و مردان 2/07±115/38و کیفیت زندگی زناشویی زنان 2/38±83/38 و مردان 09 /3±62/ 76) در مقایسه با گروه گواه (کارکرد خانواده زنان 51/ 3±38/ 102 و مردان 93/ 2±75/ 105 و کیفیت زندگی زناشویی زنان 04/ 3±38/ 70 و 52 /2±25 /73) کارکرد خانواده و کیفیت زندگی زناشویی زوجین دارای همسر مبتلا به سرطان پستان را در پسآزمون افزایش داده است (001 /0>p). در مرحله پیگیری، اثر زوجدرمانی متمرکز بر شفقت بر کارکرد خانواده زنان 45/ 3±38 /113 و مردان 09/ 2±75/ 114 و کیفیت زندگی زناشویی زنان 38 /2±38/ 83 و مردان 04/ 3±50 /76 ماندگار بود (001/ 0>p).
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که زوجدرمانی متمرکز بر شفقت موجب افزایش کارکرد خانواده و کیفیت زندگی زناشویی زوجین دارای همسر مبتلا به سرطان پستان شده است.
روش بررسی: روش انجام پژوهش مداخله‌ای بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان مبتلا به سرطان پستان شهر تبریز و همسران آن‌ها که در بازه زمانی چهار ماهه از خرداد تا پایان شهریور 1402 به بیمارستان الزهرا تبریز مراجعه کرده بودند تشکیل داد. در مجموع، 16 زوج با رعایت ملاک‌های ورود به‌مطالعه و با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب، و به‌صورت تصادفی بلوکی به دو گروه مداخله (8 زوج) و گواه (8 زوج) تقسیم شدند. گروه مداخله زوجدرمانی متمرکز بر شفقت را در 8 جلسه 5/1 ساعته (دو ماه، هفته‌ای یک جلسه) به‌صورت گروهی، طبق برنامه درمانی کاظمی و همکاران دریافت کردند، و گروه گواه هیچ درمانی را دریافت نکردند. هر دو گروه، پیش، پس و 5 ماه پس از مداخله به پرسشنامه‌های 60 سوالی کارکرد خانواده اپشتاین و همکاران (1983) و 39 سوالی تنظیم کیفیت زندگی زناشویی ژانگ و همکاران (2013) پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل یافته‌ها از طریق آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و با استفاده از نرم‌افزار SPSS-24 انجام گرفت.
یافته‌ها: در پیش‌آزمون، میانگین و انحراف معیار گروه مداخله برای کارکرد خانواده زنان 4/01±106/88 و مردان 2/41±109/25 و برای کیفیت زندگی زناشویی زنان 2/51±77/38 و مردان 3/16±70/75، و در گروه گواه برای کارکرد خانواده زنان 3/58±102/38و مردان 2/97±106/75 و برای کیفیت زندگی زناشویی زنان 3/08±70/88و مردان 2/63±73/50 بود (0/05<p). زوجدرمانی متمرکز بر شفقت (کارکرد خانواده زنان 3/40±113/62 و مردان 2/07±115/38و کیفیت زندگی زناشویی زنان 2/38±83/38 و مردان 09 /3±62/ 76) در مقایسه با گروه گواه (کارکرد خانواده زنان 51/ 3±38/ 102 و مردان 93/ 2±75/ 105 و کیفیت زندگی زناشویی زنان 04/ 3±38/ 70 و 52 /2±25 /73) کارکرد خانواده و کیفیت زندگی زناشویی زوجین دارای همسر مبتلا به سرطان پستان را در پسآزمون افزایش داده است (001 /0>p). در مرحله پیگیری، اثر زوجدرمانی متمرکز بر شفقت بر کارکرد خانواده زنان 45/ 3±38 /113 و مردان 09/ 2±75/ 114 و کیفیت زندگی زناشویی زنان 38 /2±38/ 83 و مردان 04/ 3±50 /76 ماندگار بود (001/ 0>p).
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که زوجدرمانی متمرکز بر شفقت موجب افزایش کارکرد خانواده و کیفیت زندگی زناشویی زوجین دارای همسر مبتلا به سرطان پستان شده است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تغذیه، روانشناسی، ورزش
دریافت: 1403/3/2 | پذیرش: 1403/4/28 | انتشار: 1403/7/15
دریافت: 1403/3/2 | پذیرش: 1403/4/28 | انتشار: 1403/7/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
