آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
جلد 10، شماره 2 - ( فصلنامه علمی - پژوهشی بیماری های پستان ایران 1396 )
جلد 10 شماره 2 صفحات 60-58 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
keikha M. The Importance of Determination and Isolation of Nocardia in Patients with Breast Abbcess. ijbd 2017; 10 (2) :58-60
URL: http://ijbd.ir/article-1-630-fa.html
URL: http://ijbd.ir/article-1-630-fa.html
کیخا مسعود. اهمیت جداسازی و شناسایی نوکاردیا در بیماران مبتلا به آبسه‌های پستان. بیماریهای پستان ایران. 1396; 10 (2) :58-60
گروه میکروب شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان ، masoudkeikha@outlook.com
چکیده: (5044 مشاهده)
نوکاردیا، باکتری هوازی، رشتهای، گرم مثبت، پارشیال اسید فاست و کند رشدی است که به طور گسترده در منابع محیطی از قبیل: آب، خاک، ذرات گرد و غبار و گیاهان در حال فساد زندگی میکنند. این گروه از باکتریها قادرند از طریق استنشاق ذرات گرد و غبار و یا تلقیح تروماتیک به بدن انسان راه یابند و عفونت نوکاردیوزیس را در بیماران نقص سیستم ایمنی و حتی افراد سالم نیز پدید آورند (1). بیماران نقص سیستم ایمنی همچون بیماران سرطانی، التهاب مزمن گرانولومایی، آرتریت روماتوئید، سندرم بهجت، دیابت، لوپوس اریتماتوز سیستمیک، پمفیگوس ولگاریس و دریافتکنندگان پیوند به دلیل مصرف داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مستعد ابتلا به عفونتهای فرصت نوکاردیا، تریپانوزوم کروزی (Trypanosoma cruzi)، ژیاردیا لامبلیا (Giardia lamblia)، پنوموسیستیس جیروسی (Pneumocystis jiroveci)، موراکسلا کاتارالیس (Moraxella catarrhalis)، سایتومگالو ویروس (cytomegalovirus) و کوکساکی ویروس بی (coxsackie virus B) میباشند (1،2). در این میان عفونتهای در این افراد تا 70% گزارش شده است (3).
بروز آبسه‌های پستان در کشورهای توسعه یافته به میزان 11% گزارش شده است؛ آبسه‌های پستان به طور معمول در اثر عفونت با استافیلوکوکوس اورئوس، استرپتوکوکوس آگالاکتیه، استافیلوکوکوسهای کوآگولاز منفی، اعضای انتروباکتریاسه و به ندرت اکتینومایستهای هوازی (نوکاردیا، مایکوباکتریوم و گوردونیا) اتفاق میآید (4،5). امروزه شیوع عفونتهای نوکاردیایی در سراسر جهان در حال افزایش می‌باشد (6،1). هر چند آمار و ارقام آبسه‌های نوکاردیایی پستان ناچیز است اما با توجه به آمار و ارقام مرگ میر عفونتهای نوکاردیایی، عدم تشخیص و دوره درمانی بلند مدت ضروریست که عفونتهای نوکاردیایی تشخیص داده شوند (5،1). با توجه به اینکه عفونتهای نوکاردیایی را نمیتوان بر اساس تظاهرات بالینی و یافتههای رادیولوژیک تشخیص داد، لذا تکنیکهای آزمایشگاهی همچون کشت، رنگآمیزی گرم و کانیون هنوز هم به عنوان روشهای استاندارد شناسایی و تشخیص عفونتهای نوکاردیایی به حساب میآیند (7،1). رنگآمیزی گرم، کانیون و رشد در محیط لیزوزیم براث به عنوان کلیدیترین تستهای شناسایی جنس نوکاردیا میباشند (1). طبق گزارشات موجود، عفونتهای نوکاردیایی را میتوان از چرک (100%)، ترشحات برونش (41%)، نمونههای بافتی (63%) و نمونههای خون و ادرار به میزان کمتر جداسازی کرد (7). عدم تشخیص صحیح عفونتهای نوکاردیایی موجب مرگ و میر بیماران در بیش از 30% موارد شده است که این مطلب بازگو کننده اهمیت شناسایی جنس نوکاردیا تا سطح گونه است (8). همچنین مطالعات نشان دادهاند که گونههای نوکاردیا الگوی حساسیت دارویی متفاوت و مخصوص به خود را دارند؛ علاوه بر آن، تجویز بیش از حد و نامناسب تری متوپریم سولفامتوکسازول موجب شده است که برخی گونههای نوکاردیا نسبت به این دارو مقاوم شوند؛ بنابراین، جداسازی، تشخیص گونه و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است (9،1).
بروز آبسه‌های پستان در کشورهای توسعه یافته به میزان 11% گزارش شده است؛ آبسه‌های پستان به طور معمول در اثر عفونت با استافیلوکوکوس اورئوس، استرپتوکوکوس آگالاکتیه، استافیلوکوکوسهای کوآگولاز منفی، اعضای انتروباکتریاسه و به ندرت اکتینومایستهای هوازی (نوکاردیا، مایکوباکتریوم و گوردونیا) اتفاق میآید (4،5). امروزه شیوع عفونتهای نوکاردیایی در سراسر جهان در حال افزایش می‌باشد (6،1). هر چند آمار و ارقام آبسه‌های نوکاردیایی پستان ناچیز است اما با توجه به آمار و ارقام مرگ میر عفونتهای نوکاردیایی، عدم تشخیص و دوره درمانی بلند مدت ضروریست که عفونتهای نوکاردیایی تشخیص داده شوند (5،1). با توجه به اینکه عفونتهای نوکاردیایی را نمیتوان بر اساس تظاهرات بالینی و یافتههای رادیولوژیک تشخیص داد، لذا تکنیکهای آزمایشگاهی همچون کشت، رنگآمیزی گرم و کانیون هنوز هم به عنوان روشهای استاندارد شناسایی و تشخیص عفونتهای نوکاردیایی به حساب میآیند (7،1). رنگآمیزی گرم، کانیون و رشد در محیط لیزوزیم براث به عنوان کلیدیترین تستهای شناسایی جنس نوکاردیا میباشند (1). طبق گزارشات موجود، عفونتهای نوکاردیایی را میتوان از چرک (100%)، ترشحات برونش (41%)، نمونههای بافتی (63%) و نمونههای خون و ادرار به میزان کمتر جداسازی کرد (7). عدم تشخیص صحیح عفونتهای نوکاردیایی موجب مرگ و میر بیماران در بیش از 30% موارد شده است که این مطلب بازگو کننده اهمیت شناسایی جنس نوکاردیا تا سطح گونه است (8). همچنین مطالعات نشان دادهاند که گونههای نوکاردیا الگوی حساسیت دارویی متفاوت و مخصوص به خود را دارند؛ علاوه بر آن، تجویز بیش از حد و نامناسب تری متوپریم سولفامتوکسازول موجب شده است که برخی گونههای نوکاردیا نسبت به این دارو مقاوم شوند؛ بنابراین، جداسازی، تشخیص گونه و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است (9،1).
واژه‌های کلیدی: نوکاردیا
موضوع مقاله:
بیماریهای پستان
دریافت: 1396/7/5 | پذیرش: 1396/7/5 | انتشار: 1396/7/5
دریافت: 1396/7/5 | پذیرش: 1396/7/5 | انتشار: 1396/7/5
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
