آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
جلد 14، شماره 4 - ( فصلنامه بیماری های پستان ایران 1400 )
جلد 14 شماره 4 صفحات 44-31 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sharifi Nasab M, Yazdimoghaddam H, Mohaddess S T, Rakhshani M H. Correlations of Diabetes and the Risk Factors with the Survival of Breast Cancer Patients. ijbd 2022; 14 (4) :31-44
URL: http://ijbd.ir/article-1-914-fa.html
URL: http://ijbd.ir/article-1-914-fa.html
شریفی نسب مرجان، یزدی مقدم حمیده، محدث سیده طاهره، رخشانی محمد حسن. بررسی رابطه بیماری دیابت و عوامل خطر مرتبط با بقای بیماران مبتلا به سرطان پستان. بیماری‌های پستان ایران. 1400; 14 (4) :31-44
1- دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار و دانشگاه علوم پزشکی مشهد
2- دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار ، ha_yazdimoghaddam@yahoo.com
3- دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
4- دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار
2- دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار ، ha_yazdimoghaddam@yahoo.com
3- دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
4- دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار
چکیده: (3366 مشاهده)
مقدمه: دیابت با افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان ارتباط دارد. زمان بقای زنان مبتلا به سرطان پستان به علت ماهیت متاستاتیک بیماری علیرغم دریافت درمان های متعدد همچون شیمی درمانی، رادیوتراپی و.... رو به کاهش است. این مطالعه با هدف بررسی رابطه دیابت و عوامل خطر مرتبط با بقای بیماران مبتلا به سرطان پستان در مراکز درمان سرطان انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی - تحلیلی انجام گرفت. بیماران با روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک منظم انتخاب، سپس در دو گروه دیابتی و غیردیابتی قرار گرفتند. اطلاعات بالینی 534 بیمار مبتلا به سرطان پستان در مراکز درمانی سرطان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و سپس بقای 5 ساله بیماران پیگیری گردید.
یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد که بروز دیابت در سرطان پستان 7/12% بود. میانگین و میانه زمان بقا به ترتیب 95/9 و 00/13 سال بود. برای بررسی تاثیر دیابت بر زمان بقای بیماران مبتلا به سرطان پستان در حضور متغیرهای تاثیرگذار (سن، سن منارک، سن منوپوز و...) در مدل رگرسیون کاکس برازش و نتایج نشان داد که زمان بقای بیماران مبتلا به سرطان پستان دیابتی با غیردیابتی (758/0:HR- 334/1-431/0: 95%CI) (34/0=P)، تفاوت معنی داری ندارد. خطر مرگ بیماران با تشخیص سرطان پستان با گیرنده استروژن مثبت نسبت به بیماران دارای گیرنده استروژن منفی بر مبنای رگرسیون کاکس چند متغیره بطور معنی داری کاهش پیدا کرد، (314/0:HR- 907/0-109/0: 95% CI) و (03/0=P) در بیماران تحت درمان با متفورمین مخاطره مرگ به شکل معنی داری کم شده و زمان بقا افزایش یافته است (CI95%: 0/226 – 0/950, HR: 0/5) و (04/0P=).
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که زمان بقای بیماران مبتلا به سرطان پستان در افراد دیابتی با افراد غیردیابتی تفاوت معنی داری ندارد. با توجه به نتایج مطالعه در پیگیری بقای 5 ساله، در بیماران دیابتیک مصرف متفورمین و در بین عوامل خطر بیماران با گیرنده استروژن مثبت میتواند باعث کاهش خطر مرگ گردد. لذا برنامه های غربالگری سرطان در گروه های در معرض خطر بالاخص در بیماران دیابتی و کنترل هایپرگلیسمی ممکن است بر زمان بقا موثر باشد.
روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی - تحلیلی انجام گرفت. بیماران با روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک منظم انتخاب، سپس در دو گروه دیابتی و غیردیابتی قرار گرفتند. اطلاعات بالینی 534 بیمار مبتلا به سرطان پستان در مراکز درمانی سرطان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و سپس بقای 5 ساله بیماران پیگیری گردید.
یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد که بروز دیابت در سرطان پستان 7/12% بود. میانگین و میانه زمان بقا به ترتیب 95/9 و 00/13 سال بود. برای بررسی تاثیر دیابت بر زمان بقای بیماران مبتلا به سرطان پستان در حضور متغیرهای تاثیرگذار (سن، سن منارک، سن منوپوز و...) در مدل رگرسیون کاکس برازش و نتایج نشان داد که زمان بقای بیماران مبتلا به سرطان پستان دیابتی با غیردیابتی (758/0:HR- 334/1-431/0: 95%CI) (34/0=P)، تفاوت معنی داری ندارد. خطر مرگ بیماران با تشخیص سرطان پستان با گیرنده استروژن مثبت نسبت به بیماران دارای گیرنده استروژن منفی بر مبنای رگرسیون کاکس چند متغیره بطور معنی داری کاهش پیدا کرد، (314/0:HR- 907/0-109/0: 95% CI) و (03/0=P) در بیماران تحت درمان با متفورمین مخاطره مرگ به شکل معنی داری کم شده و زمان بقا افزایش یافته است (CI95%: 0/226 – 0/950, HR: 0/5) و (04/0P=).
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که زمان بقای بیماران مبتلا به سرطان پستان در افراد دیابتی با افراد غیردیابتی تفاوت معنی داری ندارد. با توجه به نتایج مطالعه در پیگیری بقای 5 ساله، در بیماران دیابتیک مصرف متفورمین و در بین عوامل خطر بیماران با گیرنده استروژن مثبت میتواند باعث کاهش خطر مرگ گردد. لذا برنامه های غربالگری سرطان در گروه های در معرض خطر بالاخص در بیماران دیابتی و کنترل هایپرگلیسمی ممکن است بر زمان بقا موثر باشد.
متن کامل [PDF 960 kb]
(1061 دریافت)
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که زمان بقای بیماران مبتلا به سرطان پستان در افراد دیابتی با افراد غیردیابتی تفاوت معنی داری ندارد. با توجه به نتایج مطالعه در پیگیری بقای 5 ساله، در بیماران دیابتیک مصرف متفورمین و در بین عوامل خطر بیماران با گیرنده استروژن مثبت میتواند باعث کاهش خطر مرگ گردد. لذا برنامه های غربالگری سرطان در گروه های در معرض خطر بالاخص در بیماران دیابتی و کنترل هایپرگلیسمی ممکن است بر زمان بقا موثر باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1400/6/19 | پذیرش: 1400/10/1 | انتشار: 1400/12/1
دریافت: 1400/6/19 | پذیرش: 1400/10/1 | انتشار: 1400/12/1
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
